پپتید-۱ شبه گلوکاگون (۱-GLP) در تنطیم قند خون و درمان دیابت نوع دو: مرور سیستماتیک

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 227

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HSR-9-13_001

تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402

Abstract:

چکیدهپپتید شبیه به گلوکاگون-۱ (GLP-۱) از جمله اینکرتین هورمونهاست که پس از هضم غذا، از روده ترشح شده و سبب افزایش ترشح انسولین و تنظیم قند خون میشود. همچنین قادر به مهار مرگ سلولی و افزایش تکثیر سلولهای بتای پانکراس میباشد.هدف از مطالعه حاضر، مروری بر شواهد موجود در زمینه اثرات GLP-۱ در ترشح انسولین ، تنظیم قند خون و کاربرد آن در درمان دیابت نوع ۲ میباشد.در این بررسی، مطالعات مورد- شاهدی، کوهورت و مشاهده ای و مروری درنظر گرفته شد و بررسی با استفاده از موتور جستجوی PubMed، بین سال های ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۲ و نیز استفاده از

Keywords:

ی& , nbsp , glucagon-like pepetide-۱ , GLP-۱ , & , quot , type ۲ diabetes& , quot , & , quot , type II diabetes& , quot , NIDDMانجام گردید و در کل ۲۵ مقاله مورد استفاده قرار گرفت. GLP۱ به دو طریق مستقیم و غیرمستقیم بر افزایش میزان انسولین و کاهش قند خون اثر دارد. از یک سو از طریق گیرنده های& , nbsp , موجود بر سلولهای پانکراس بطور مستقیم سبب افزایش بیان ژن انسولین و سنتز آن شده واز سوی دیگر , با اثر& , nbsp , بر گیرنده& , not , های خود بر روی سلولهای & , beta , پانکراس و به طور غیرمستقیم از طریق سیستم عصب واگ و ورید پورتال کبدی باعث افزایش ترشح انسولین خواهد شد. تحقیقات& , nbsp , نشان می& , not , دهد که در دیابت نوع II , ترشح GLP-۱ دچار اختلال می& , not , شود , بنابراین افزایش و بهبود سطح GLP-۱ خون می& , not , تواند سبب افزایش انسولین و تنظیم گلوکز خون شود. امروزه دو نوع از داروهای افزایش دهنده اثر GLP۱ بصورت خوراکی و تزریق زیرجلدی مورد استفاده قرار میگیرد.واژه های کلیدی , GLP-۱ , اینکرتین , دیابت نوع ۲& , nbsp

Authors

نگار عطایی

Ph.D. student of Biochemistry, Department of Clinical Biochemistry, School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

ستاره سلطانی

MSc. student of Biochemistry, Department of Clinical Biochemistry, School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

عباسعلی پالیزبان

Associated Professor of Biochemistry, Department of Clinical Biochemistry, School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran (Corresponding Author) Email: palizban@pharm.mui.ac.ir