به کارگیری مدل تضمین آموزش در بررسی آگاهی و نگرش اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مورد طرح درس

مقدمه: آموزش علوم پزشکی مستلزم وجود برنامه آموزشی کارآمد می باشد و اهمیت طرح درس در پیشبرد آموزش انکارناپذیر است. این مطالعه با هدف بکارگیری مدل تضمین آموزش در بررسی آگاهی و نگرش اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مورد طرح درس در سال ۱۳۹۲ انجام شد. روش ها: تحقیق حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی می باشد که جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نفر بودند که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته در سه بخش شامل سوالات دموگرافیک، سوالات آگاهی (۳۷ سوال چهارگزینه ای) در قالب اجزا مدل تضمین آموزش و سوالات نگرشی بود که روایی صوری، محتوی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها، از آزمون های استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس یک عاملی و T-test استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۸ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمره کل اعضای هیات علمی شرکت کننده در مطالعه ۱۴ (از ۳۷) با انحراف معیار ۲/۸ بود در آیتم های اصول برنامه ریزی، محتوی و اهداف آموزشی اختلاف معنی داری بین اعضای هیات علمی دانشکده ها وجود داشت. بیشترین نمره کل آگاهی به اعضای هیات علمی با تحصیلات فوق تخصص و کمترین نمره به سطح تحصیلات تخصص اختصاص داشت و اعضای هیات علمی مرد و زن به ترتیب کمترین و بیشترین نمره کل آگاهی را کسب کردند. در تمام آیتم های اجزا مدل تضمین آموزش اختلاف معنی داری بین اعضای هیات علمی بر حسب سابقه کارگاه وجود داشت. میانگین نمره کل نگرشی اعضای هیات علمی شرکت کننده در مطالعه ۶/۴۴ با انحراف معیار ۴/۳ بود. نتیجه گیری: اساتید دانشگاه از نظر آگاهی در وضعیت مناسبی قرار نداشتند اما نگرش نسبتا خوبی به طرح درس داشتند لزوم برنامه ریزی های دقیق و مداوم برای بهبود این مساله ضروری است. کلیدواژه: طرح درس، هیات علمی، نگرش، آگاهی، مدل تضمین آموزش، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان