مقدمه: خشونت های خانگی رایج ترین شکل خشونت علیه زنان می باشد که تاثیر منفی بر سایر اولویت های بهداشتی مهم مانند سلامت مادران، تنظیم خانواده، پیشگیری از بیماری ها و بهداشت روان دارد و حتی سلامت کودکان را هم تحت تاثیر قرار می دهد. با در نظر داشتن این مهم که شیوع این سوء رفتارها در شهرهای مختلف کشور به لحاظ دارا بودن خصوصیات ویژه فرهنگی متفاوت می باشد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف، تعیین شیوع خشونت های خانگی و عوامل موثر بر آن در زنان شهر اصفهان انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که بر روی ۹۰۰ نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر اصفهان صورت گرفت. روش نمونه گیری در این مطالعه به صورت خوشه ای بود. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته مشتمل بر شش بخش (مشخصات فردی، سوء رفتار جسمی، سوء رفتار کلامی، سوء رفتار مالی، علل سوء رفتار و سوء رفتار روانی- عاطفی) و از رابطین مراکز بهداشتی- درمانی جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۱ و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه ۰۵/۱۱ ± ۱/۳۴ سال و شیوع خشونت در زنان مورد مطالعه ۴۴/۳۴ درصد بود. در این مطالعه بین سن زنان و اعمال خشونت کلامی و مالی از جانب همسرانشان ارتباط آماری معنی داری دیده شد (۰۵/۰ > P). همچنین زنان با تعداد فرزند بیشتر، بیش از سایرین مورد خشونت مالی قرار گرفته بودند (۰۰۱/۰ > P). بین سن هنگام ازدواج با خشونت روانی- عاطفی و خشونت مالی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (۰۱/۰ > P). در این مطالعه زنان با سطح تحصیلات کمتر بیش از سایرین خشونت های کلامی و مالی را تجربه کرده بودند (۰۰۱/۰ > P). همچنین بین ابتلا به بیماری های روانی و انواع خشونت ها ارتباط آماری معنی داری دیده شد (۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: آموزش و آگاه سازی زنان و مردان مهم ترین گام در پیشگیری و کاهش موارد خشونت علیه زنان است. ارایه برنامه های آموزشی مناسب با هدف ارتقای سطح آگاهی افراد جامعه؛ به طوری که بتوانند میان فرهنگ صحیح و بالنده ملی و مذهبی و سنت های غلط جاری زمینه ساز خشونت و صدمات جسمی و روحی تفاوت قایل شوند، ضروری به نظر می رسد. واژه های کلیدی : خشونت های خانگی، زنان شهر اصفهان