بررسی اثر بخشی برنامه آموزشی بر بهبود سبک زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثربخشی برنامه آموزشی بر بهبود سبک زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که ۱۲۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران (دکتر شریعتی، امیر اعلم، بهارلو) از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و مقایسه با تخصیص تصادفی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه ای مشتمل بر ۲ بخش شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه سبک زندگی شامل سنجش ابعاد آگاهی، نگرش و عملکرد در مورد رعایت رژیم غذایی و انجام فعالیت فیزیکی بود. برنامه آموزشی بر اساس محتوای پرسش نامه تنظیم و طی دو جلسه آموزشی به صورت چهره به چهره برای هر بیمار اجرا شد. داده ها در طی دو مرحله قبل از انجام مداخله و سه ماه پس از انجام آموزش در دو گروه جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۶ و با توجه به توزیع نرمال داده ها از آزمون های آماری پارامتریک استفاده شد. سطح معنی داری (۰۵/۰ > P) در نظر گرفته شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد که برنامه آموزشی تاثیر مثبتی بر افزایش میانگین نمره ابعاد آگاهی، نگرش و عملکرد در هر دو بعد (انجام فعالیت فیزیکی و رعایت رژیم غذایی) در گروه مداخله داشت که این افزایش از نظر آماری معنی دار می باشد (۰۰۱/۰> P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اهمیت آموزش ابعاد مختلف سبک زندگی مانند رعایت رژیم غذایی مناسب و انجام فعالیت فیزیکی را در بهبود ابعاد آگاهی، نگرش و عملکرد بیماران که در مجموع منجر به بهبود سبک زندگی بیماران می شود را تایید می نماید. واژه های کلیدی: برنامه آموزشی، سبک زندگی، دیابت نوع ۲