پیشینه حجامت در ایران و نقش آن در سلامت انسان

امروزه در جهان پزشکی و با پیشرفت های فراوانی که در عرصه های گوناگون آن حاصل شده است، بسیاری از بیماری های لاعلاج را درمان کرده اند و یا راه های پیشگیری از آن را یافته اند. از آن جا که اساس این پیشرفتها بر بهره گیری از داروهای شیمیایی مبتنی است، زیان های فراوانی نیز به دنبال آن عارض می شود و به همین جهت توجه به شیوه های سنتی و بهره گیری از دیدگاه های گذشتگان -که ضامن سلامت مطمئن تر انسان می باشد- رواج یافته است. از جمله این روش های سنتی، حجامت است که در فرهنگ پزشکی ایران جایگاه ویژه ای دارد و هر چند مخالفان و موافقان این شیوه در درستی یا نادرستی آن دلایل فراوان ارایه می کنند، بررسی جایگاه آن در نظام سلامت انسان و به عنوان موضوعی که در طول تاریخ پزشکی کشور ما اهمیت فراوانی داشته است، راهگشای دستیابی به عرصه های تازه تری در استفاده از تجارب گذشتگان و در پی آن روشنگر پژوهش های تازه تری در تحقیقات نظام سلامت می تواند باشد. نویسنده این مقاله کوشش کرده است تا با بررسی منابع و مآخذی که درباره حجامت و انواع و روش های آن مطلبی ارایه کرده اند، جایگاه و نقش این روش کهن در پژوهش های امروزی و تاثیرات مختلف آن بر سلامت انسان را نشان دهد و با مرور آن دیدگاه ها، مجالی برای تامل و بررسی بیشتر دیدگاه های صاحب نظران تحقیقات نظام سلامت دراین باره فراهم کند. واژه های کلیدی: حجامت، سلامت، جرجانی، ابن سینا، رازی، اخوینی، پزشکی صفوی، خون گیری