بررسی مقدار آلومینیوم باقی مانده ناشی از انعقاد متداول و پیشرفته با استفاده از پلی آلومینیوم کلراید (PACL) در آب تصفیه شده

مقدمه: پلی آلومینیوم کلراید (PACL) یک منعقد کننده معدنی می باشد که در سال های اخیر کاربرد زیادی جهت حذف رنگ و کدورت در صنعت تصفیه آب پیدا کرده است. در اثر اضافه نمودن مواد منعقد کننده به آب، مقادیری از این مواد در آب حل شده و در آب تصفیه شده نهایی باقی می مانند. آلومینیوم یکی از موادی است که در منعقد کننده هایی با پایه آلومینیوم (مثل آلوم و PACL) وجود دارد و مقادیر ناچیزی از آن در آب، باعث بروز مشکلات بهداشتی زیادی مانند آلزایمر و آنسفالوپاتی دیالیزی می شود. آژانس حفاظت محیط زیست (EPA) حداکثر غلظت مجاز آلومینیوم در آب آشامیدنی را mg/l ۲/۰ تعیین کرده است. انعقاد پیشرفته به صورت اضافه نمودن ماده منعقد کننده اضافی در جهت حذف مواد آلی طبیعی (Natural organic matter یا NOM)، به عنوان پیش سازهای محصولات جانبی گندزدایی (DBPs) تعریف می شود و به عنوان بهترین تکنولوژی در دسترس جهت تصفیه و حذف این مواد استفاده می گردد. روش ها: این مطالعه بر روی تصفیه خانه آب اصفهان انجام شد و مقدار آلومینیوم باقی مانده در اثر اضافه نمودن PACL در انعقاد متداول و پیشرفته در مقیاس آزمایشگاهی جار تست مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین آلومینیوم باقی مانده در انعقاد پیشرفته بیشتر از انعقاد متداول می باشد، ولی مقدار آلومینیوم باقی مانده در این دو مرحله کمتر از حداکثر مجاز توصیه شده توسط EPA می باشد. نتیجه گیری: با به کارگیری فرایند انعقاد پیشرفته به همراه استفاده از PACL، نه تنها اهداف اصلی این فرایند یعنی بالا بردن درصد حذف مواد آلی طبیعی و کدورت، محقق گردید؛ بلکه با چندین برابر کردن مصرف ماده منعقد کننده، مقدار آلومینیوم باقی مانده آن کمتر از حداکثر مجاز توصیه شده بود.

Keywords:

انعقاد متداول , انعقاد پیشرفته , آلومینیوم باقی مانده , NOM , PACL , DBPs