بررسی میزان تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر فعالیت جسمانی در دانشجویان

مقدمه: مداخلات آموزشی جهت ارتقای فعالیت جسمانی دانشجویان از اولویت های بهداشتی است. یکی از رویکردهای نظری برای ارتقا و نگهداشت فعالیت جسمانی، الگوی فرانظری (Trans-theoretical model) است. این پژوهش با هدف تعیین میزان تاثیر الگوی آموزشی فرانظری بر فعالیت جسمانی دانشجویان در سال ۱۳۹۰ اجرا شد. روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که با مشارکت ۲۰۰ دانشجو (در دو گروه مداخله و شاهد) انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ای چهار قسمتی مشتمل بر اطلاعات فردی، پرسش نامه مراحل تغییر فعالیت جسمانی (SECQ)، مقیاس سنجش خودکارامدی و مقیاس سنجش موازنه تصمیم گیری بود. مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری با روش های بحث گروهی و سخنرانی اجرا شد. بسته آموزشی شامل پمفلت، پوستر و فیلم بود. ۸ هفته پس از اجرای آخرین جلسه آموزشی، داده های پس آزمون جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۹SPSS و با شاخص های مرکزی و آزمون های McNemar و Paired t با سطح اطمینان ۹۵ درصد تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: پیش از مداخله هیچ گونه اختلاف معنی داری بین شغل، وضعیت تاهل، میانگین سن افراد و مراحل تغییر فعالیت جسمانی در دو گروه آزمون و شاهد وجود نداشت (۰۵/۰ < P). در گروه آزمون مراحل فعالیت جسمانی به سمت مراحل فعال پیش رفت (۰۰۱/۰ > P)؛ اما در گروه شاهد مراحل فعالیت جسمانی تغییر معنی داری نداشت. نمره موازنه تصمیم گیری، خودکارامدی و میزان فعالیت جسمانی در گروه آزمون بر اثر آموزش افزایش معنی داری داشت (۰۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری یکی از راهکارهای موثر در جهت ارتقای فعالیت جسمانی در دانشجویان است. واژه های کلیدی: آموزش، الگوی فرانظری، فعالیت جسمانی

Keywords:

Education , Transtheoretical Model , Physical Activity