تاثیر روابط خانوادگی بر بهداشت روانی فرزندان در شهر اصفهان

مقدمه: خانواده با فراهم نمودن روابط نزدیک و مثبت می تواند نقش موثری بر ارتقای بهداشت روانی افراد داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روابط خانوادگی بر سلامت روانی جوانان اصفهان در سال ۱۳۸۸ صورت گرفت. روش ها: روش پژوهش پیمایش و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه ۸۰ سوالی بود. جامعه آماری تحقیق شامل همه جوانان ۱۹-۱۵ ساله شهر اصفهان بود که از بین آن ها ۳۸۴ نفر با شیوه نمونه گیری سهمیه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش سلامت روانی از پرسش نامه ۲۸ سوالی سازمان بهداشت جهانی (۸۸/۰ = ضریب پایایی) و برای سنجش روابط خانوادگی از شش شاخص مشارکت، اعتماد، انسجام، حمایت اقتصادی، حمایت عاطفی و کنترل و نظارت خانواده (۹۰/۰ = ضریب پایایی) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به متغیرهای وابسته و مستقل، از روش های آماری ضریب همبستگی، ضریب تعیین، آزمون تحلیل واریانس و برای بررسی روابط علی بین متغیرها از معادله ساختاری استفاده شد. یافته ها: روابط خانوادگی سازنده، تاثیر مثبت و معنی داری بر سلامت روانی افراد داشتند (۶۳/۰ = α). تاثیر مولفه های روابط خانوادگی نیز همگی مثبت و معنی دار بودند (اعتماد ۲۵۵/۰ = ۲R، حمایت اقتصادی ۲۰۱/۰ = ۲R، حمایت عاطفی ۱۸۴/۰ = ۲R، انسجام ۱۹۲/۰ = ۲R، مشارکت ۱۱۶/۰ = ۲R، کنترل و نظارت خانواده ۱۱۶/۰ = ۲R). همچنین پایگاه اقتصادی- اجتماعی خانواده بر سلامت روانی جوانان تاثیر مثبت و معنی دار داشت، ولی بین جنسیت و سلامت روانی رابطه معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که متغییرهای اساسی در خانواده های همگن و همسو تاثیر مثبت شایانی بر سلامت بچه ها دارد. بنابراین لازم است که خانواده ها تلاش کنند چنین ارتباطات مثبت در خانواده ایجاد کنند. همان طور که در سایر گروه ها نیز نشان داده شد، ارتباطات مثبتی بین سلامت روان و روش کار همگن در مدارس برای دانش آموزان وجود دارد. واژه های کلیدی: روابط خانوادگی، سلامت روانی، مشارکت، اعتماد، انسجام، حمایت خانواده، نظارت و کنترل.