عملکرد سیستم زلال ساز اکسیلاتور در حذف کدورت

مقدمه: سیستم اکسیلاتور به دلیل داشتن مزایای زیادی از جمله تلفیق فرایند های اختلاط، لخته سازی و ته نشینی در یک واحد، امکان انجام همزمان سختی زدایی و زلال سازی و راندمان نسبتا قابل قبول، امروزه مورد توجه طراحان تصفیه خانه آب می باشد که علی رغم به کار گیری آن در تعدادی از مناطق کشور، تحقیقات کافی در خصوص عملکرد این واحد در مقیاس واقعی و پایلوت انجام نشده است. روش ها: در این مطالعه تجربی به منظور بررسی عملکرد سیستم اکسیلاتور در حذف کدورت با استفاده از منعقد کننده های شیمیایی (PACL و FeCl۳)، سیستمی در مقیاس پایلوت طراحی و در شرایط کنترل شده (دمای ۲۵ درجه سانتیگراد و  ۲/۷ pH=) و شرایط متفاوت از نظر کدورت، دوز منعقد کننده و زمان ماند، بهره برداری شد . یافته ها: کارایی FeCl۳ در حذف کدورت در اکسیلاتور بیشتر از PACL بوده است. ضمن این که حداکثر کارایی سیستم اکسیلاتور در حذف کدورت، ۹۵ درصد بوده که با تزریق ۱۰ میلی گرم بر لیتراز ماده منعقدکننده FeCl۳ پس از مدت زمان ۲۴۰ دقیقه ته نشینی حاصل شده است به طوری که کدورت NTU۱۰۰ در آب خروجی به NTU۵ کاهش یافته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین زمان ماند و کدورت آب خروجی از پایلوت با ضریب همبستگی (۹۸/۰ -  r =) وجود دارد(۰۵/۰ p-value<). واژه های کلیدی: زلال ساز اکسیلاتور، کدورت، منعقد کننده های شیمیایی، تصفیه آب

Keywords:

Ocsillator Lucidity , Turbidity , Chemical Coagulants , Water Treatment