کارآیی آموزش تغذیه بر اساس مدل بزنف در بهبود شاخص های متابولیکی سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن می باشد امروزه دیابت در سالمندان یکی از مهم ترین اپیدمی های قرن است این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مدل بزنف (باور ها، نگرش ها، نرم های انتزاعی و عوامل قادر کننده) در آموزش تغذیه کوتاه مدت به سالمندان (≥۶۰ سال) مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام پذیرفت. روش ها: در این کار آزمایی بالینی تصادفی، ۱۰۰ بیمار سالمند مبتلا به دیابت نوع ۲ در دو گروه مداخله و کنترل به صورت تصادفی بر اساس شماره پرونده تقسیم شدند اطلاعات هر دو گروه به صورت مشابه و در دو زمان قبل و ۳ ماه پس از مداخله آموزشی جمع آوری گردید. مداخله آموزشی در ۴ جلسه آموزشی و هر جلسه به مدت ۷۰ دقیقه انجام و نتایج به وسیله آزمون های آماری مجذور کای، T مستقل، زوجی و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پس از مداخله آموزشی میانگین کلیه سازه های مدل بزنف (آگاهی، نگرش، نرم های انتزاعی، عوامل قادر کننده) تفاوت معنی داری را در بین گروه مداخله و گروه کنترل نشان می دهد (۰۰۱/۰>P). علاوه بر آن میانگین هموگلوبین گلیکوزیله (۰۰۱/۰>P)، قند خون ناشتا (۰۰۱/۰>P)، تری گلیسیرید (۰۰۱/۰>P) و لیپوپروتئین سبک (۰۲/۰=P) بهبود معنی ‎داری را در گروه مداخله نشان می دهد. نتیجه گیری: مداخله آموزش تغذیه بر اساس مدل بزنف علاوه بر بهبود آگاهی و نگرش سالمندان مبتلا به دیابت نوع ۲ سبب بهبود شاخص های متابولیک آن ها نیز شده است. واژه های کلیدی : آموزش تغذیه، مدل بزنف، شاخص های متابولیک، سالمندان، دیابت نوع ۲