مقایسه اثربخشی برنامه آموزش تغذیه بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی با آموزش سنتی در افزایش وزن دوران بارداری

مقدمه: یکی از تغییرات مهم دوران بارداری افزایش وزن زنان باردار به عنوان یکی از شاخص های معتبر تغذیه است که بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) سنجیده می شود. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر برنامه آموزش تغذیه بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی با آموزش کلاسیک بر افزایش وزن توصیه شده دوران بارداری در زنان باردار در شهر گناباد انجام شد. روش ها: مطالعه نیمه تجربی روی ۱۱۰ زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر گناباد در سال ۱۳۸۸ در دو گروه آزمون (۵۴ نفر) و کنترل (۵۶ نفر) انجام شد . انتخاب گروه آزمون و شاهد به این صورت بود که اولین نفر به تصادف در گروه آزمون و نفر بعدی در گروه شاهد قرار می گرفت و این روند تا پایان نمونه گیری ادامه یافت در مرحله پیش آزمون داده ها توسط پرسش نامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن مورد بررسی و تایید قرار گرفته بود در دو گروه در نوبت اول مراقبت دوران بارداری جمع آوری گردید. سپس برنامه مداخله آموزشی ۲ جلسه ای متناسب با سازه های مدل اعتقاد بهداشتی برای گروه آزمون و ۲ جلسه آموزشی بر اساس آموزش های سنتی انجام شد. پس آزمون در آخرین نوبت مراقبت بارداری از دو گروه به عمل آمد و داده ها توسط آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: آزمون های آماری تفاوت معنی داری را بین تحصیلات، تعداد بارداری، سابقه سقط، شغل و میانگین سنی در دو گروه نشان نداد. بعد از مداخله مهم ترین راهنمای عمل خارجی گروه آزمون، همسر و گروه کنترل، کارکنان بهداشتی درمانی بود. آزمون های آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه در خصوص کسب وزن مطلوب در این دوران را نشان می داد. نتیجه گیری: کاربرد الگوی اعتقاد بهداشتی در جهت آموزش تغذیه به منظور افزایش وزن توصیه شده در زنان باردار نتایج موفقی را در مقایسه با آموزش های سنتی دارد. واژه های کلیدی: شاخص توده بدنی، الگوی اعتقاد بهداشتی، آموزش سنتی، زنان باردار، تغذیه دوران بارداری