مقایسه اثربخشی بهزیستی درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی سالمندان

مقدمه: سالمندی با بیماری، فقدان و از کار افتادگی متعددی همراه است و افراد سالمند در معرض مشکلات فراوانی قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بهزیستی درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی سالمندان انجام شد. روش­ کار : پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون به همراه مرحله پیگیری یک ماهه و با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل سالمندان خانه سالمندان نشاط شهر مشهد بودند. از بین این افراد، تعداد ۴۵ نفر به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری قرار گرفتند. گروه­های آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای بهزیستی درمانی یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و برای گروه کنترل اقدامی صورت نگرفت.  ابزار جمع­­آوری داده­ها شامل پرسشنامه احساس تنهایی بود. برای تحلیل داده­های پژوهش از نرم افزارSPSS  نسخه ۲۲ و تحلیل واریانس آمیخته همراه با اندازه­گیری مکرر در سطح ۰۵/۰ استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان­دهنده این بود که بهزیستی درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش احساس تنهایی سالمندان در مرحله پس آزمون و پیگیری اثر معنادار داشته­اند (۰۰۱/۰>P). اما تفاوت معناداری بین اثربخشی دو گروه وجود نداشته است (۰۵/۰بهزیستی درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در جهت بهبود احساس تنهایی در سالمندان استفاده کرد. کلیدواژه­ها: بهزیستی درمانی، احساس تنهایی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، سالمند

Keywords:

Well-being therapy , Loneliness , Acceptance and Commitment Therapy , Elderly , بهزیستی درمانی , احساس تنهایی , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , سالمند