بررسی جامعه شناختی رابطه بین گناه و انحراف اجتماعی (مطالعه موردی متهمان کلانتری های شهرستان بابل)

در جامعه شناسی مفهوم انحراف یا کجروی شامل هرگونه رفتاری می شود که با هنجارهای اجتماعی همنوایی ندارد. «گناه» نیز عملی است که با اراده و رضایت الهی در تضاد بوده؛ با ایجاد نوعی «تاریکی» معنوی در نفس انسان، آدمی را از خدای متعال دور میسازد. بر اساس تعالیم اسلام و وعده های خداوند اگر انسان دستورات الهی را رعایت کند، از بسیاری از انحرافات اجتماعی جلوگیری می شود؛ بنابراین پژوهش حاضر به بررسی رابطه گناه و جرم پرداخته است. این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی و ابزار پرسش نامه که با روش مصاحبه با ۱۰۰ نفر از بازداشت شدگان کلانتری های شهر بابل اجرا شده است، با استفاده از نظریه های یادگیری اجتماعی، کنترل اجتماعی و نظریه دورکیم سعی می کند بین گناه به عنوان «یک پدیده مطرح شده در دین» و جرم به عنوان «یک نوع کجروی» یک ارتباط نظری برقرار کرده و سپس با طرح فرضیه هایی به پاسخ سوال پژوهش دست یابد. یافته های پژوهش نشان می دهد که کنترل خانواده بر گناه در فرد، وجود رفتار گناه کارانه در خانواده فرد، معاشرت با فرد گناهکار و انجام گناه نقش موثری در افزایش ارتکاب جرم دارند و بدین سان می توان نتیجه گرفت هر چند برخی از گناهان خودشان جرم تلقی می شوند و ارتکاب هر نوع گناه که ممکن است جرم تلقی نشود، ولی زمینه را برای ارتکاب جرم مهیا می کند.

Keywords:

گناه , جرم , انحرافات اجتماعی , متهمان