بررسی میزان شیوع و شدت افسردگی در ۱۰۰ نفر از جانبازان ۳۰ الی ۷۰ درصد شیمیایی و غیرشیمیایی جنگ تحمیلی در تبریز

پژوهش های موجود نشان می دهد که میزان افسردگی در میان جانبازان بیش از اقشار عادی است. هدف اصلی از این پژوهش تعیین میزان افسردگی و نیز شدت آن در جانبازان ۳۰ تا ۷۰ درصد و بالاتر و نیز مقایسه آن با گروه شاهد بود. همچنین، به دلیل تنوع درصدهای جانبازی و نیز تنوع ضایعات جسمی، مقایسه ای در میزان شیوع و شدت درجات افسردگی در جانبازان شیمیایی و غیرشیمیایی و نیز در بین جانبازان با درصدهای مختلف جانبازی به عمل آمد.   در این تحقیق ۱۰۰ نفر از جانبازان جنگ تحمیلی با درصدهای جانبازی ۳۰ تا ۷۰ درصد و بالاتر با ضایعات متفاوت به طور تصادفی انتخاب و با گروه شاهد تحت بررسی قرار گرفتند. تعیین وجود افسردگی به وسیله پرسشنامه افسردگی استاندارد زونگ و مصاحبه روان پزشک براساس معیارهای IV - DSM انجام شد. تمام نمونه ها از بین جانبازان مرد انتخاب شدند. محدوده سنی ۲۵ تا ۷۵ سال و میانگین سنی افراد بررسی شده ۳۸ سال بود. نتایج نشان داد، شیوع افسردگی در کل جانبازان ۷۱% و در گروه شاهد ۳۶% است. شدت درجات افسردگی در جانبازان بالا بود، به طوری که ۳۱% جانبازان، افسردگی شدید و عمیق داشتند که در گروه کنترل وجود نداشت. همچنین شیوع افسردگی و شدت درجات افسردگی در جانبازان شیمیایی بالاتر از جانبازان غیرشیمیایی بود. بیشترین میزان شدت علایم افسردگی در جانبازان غیرشیمیایی ۳۹% - ۳۰% بود، به طوری که ۲۸/۶۴% آنها، علایم افسردگی شدید را نشان می دادند.   شیوع افسردگی در جانبازان قطع نخاع برخلاف تصورات و فرضیات و با وجود این که بیشترین میزان معلولیت و محدودیت جسمی را نسبت به سایر گروه های جانبازان داشتند، از تمام گروه ها کمتر بود.   با توجه به نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که غیر از معلولیت های جسمی و شدت معلولیت و محدودیت فیزیکی، عوامل دیگری نیز در میزان بروز و شدت علایم افسردگی در جانبازان دخیل اند که بایستی در تحقیقات بعدی مورد ارزیابی قرار گیرند.

Keywords:

افسردگی , جنگ تحمیلی , جانباز شیمیایی , جانباز غیرشیمیایی