نقش سیستم های مغزی-رفتاری و حساسیت پردازش حسی در ناگویی خلقی

هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینی ناگویی خلقی بر پایه فعالیت سیستم­های مغزی-رفتاری و حساسیت پردازش حسی بود روش: ۴۰۰ دانشجو (۱۸۳مرد، ۲۱۷ زن) به­عنوان نمونه به شیوه نمونه­برداری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. و با پرسشنامه­های بازداری/روی­آوری کارور و وایت (۱۹۹۴)، مقیاس شخص با حساسیت پردازش حسی بالا (آرون و آرون، ۱۹۹۷) و مقیاس فارسی ناگویی خلقی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، ۱۹۹۴) ارزیابی شدند. داده­ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: نتایج نشان دادند که ناگویی خلقی با مقیاس حساسیت بالای پردازش حسی، آستانه حسی پایین، سهولت تحریک و سیستم فعال­ساز رفتاری رابطه مثبت معناداری دارد و با حساسیت زیبایی­شناختی و سیستم بازدارنده رفتاری رابطه منفی معناداری دارد (۰۱/۰­p<). از بین متغیرهای پژوهش سهولت تحریک، آستانه حسی پایین و سیستم فعال­ساز رفتاری (BAS) ،۷۶ درصد از واریانس ناگویی خلقی را تبیین کردند. نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش ضرورت بازشناسی نقش نظا­م­های مغزی-رفتاری و حساسیت پردازش حسی را در پیش­بینی ناگویی خلقی دانشجویان مورد تاکید قرار می­دهد.

Keywords:

ناگویی خلقی , نظام های مغزی/رفتاری , حساسیت پردازش حسی