آزمون آمادگی جسمانی در رزم: طراحی و اعتبارسنجی در نظامیان ایرانی

زمینه و هدف: آمادگی­جسمانی سهم عمده­ای در آمادگی رزم دارد و آزمون­های فعلی، آمادگی­جسمانی مورد نیاز در رزم را نمی­سنجند. هدف از مطالعه حاضر طراحی و اعتبار سنجی آزمون آمادگی­جسمانی عملیاتی، جهت تعیین حدنصاب قابل قبول از نظر جسمانی برای اعزام به عملیات­های معاصر بود. روش ها: آزمودنی­های این مطالعه را مردان نظامی با میانگین سنی ۱۴/۴±۵/۳۰ سال تشکیل دادند. پس از طراحی آزمون، از روایی محتوا، ملاک و تمایز برای سنجش روایی و از روش آزمون-آزمون­مجدد برای سنجش پایایی آزمون استفاده شد. شاخص­های فیزیولوژیک ضربان قلب، لاکتات خون و میزان درک فشار بورگ (RPE)، برای تعیین شدت آزمون طراحی شده بکار رفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS-۱۸  استفاده شد. یافته ها: آزمون به صورت چرخه­ای و متشکل از ۱۱ ماده پشت سر­هم طراحی شد. در بررسی روایی محتوایی، اجزایی از آزمون که شاخص روایی محتوایی آنها کمتر از حد مورد قبول بود، اصلاح و تغییرات لازم در آنها انجام شد. سپس مراحل روایی آنها تکرار شد تا مقدار مطلوب، یعنی نسبت روایی محتوا بیش از ۵۶/۰ و شاخص روایی محتوا بیشتر از ۷۹/۰ بدست آمد. بین زمان آزمون طراحی شده با زمان آزمون آمادگی­رزم آمریکا (ACRT) همبستگی مثبت و با میانگین مجموع سه آزمون استقامتی و با مسافت طی شده در آزمون کوپر همبستگی منفی و معنادار مشاهده شد. زمان انجام آزمون در تکاوران نخبه و غیرنخبه اختلاف معنادار داشت. بین زمان آزمون و زمان آزمون­مجدد همبستگی معنادار مشاهده شد.  نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آزمون طراحی شده از روایی محتوایی، ملاکی و تمایز و همچنین پایایی قابل قبولی برخوردار است. همچنین متغیرهای فیزیولوژیک ضربان قلب و غلظت لاکتات خون و RPE قبل و بعد از آزمون نشان دادند که شدت آزمون، بیشینه است.

Keywords:

آزمون آمادگی جسمانی عملیاتی , روایی , پایایی , مردان نظامی