مقایسه تاثیر دو رویکرد درمان یکپارچه توحیدی و رویکرد هیجان مدار بر بهبود احساسات مثبت زنان متاهل نسبت به همسر

هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان اثربخشی گروه درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی و درمان هیجان مدار بر بهبود احساس مثبت زنان متاهل نسبت به همسران شان انجام گرفت. روش: طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه بود. نمونه پژوهشی را ۴۵ نفر از زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده پیوند انجمن اولیاء و مربیان شهرستان نقده تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با گمارش تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره درمان یکپارچه توحیدی، هیجان مدار و گواه جای گرفته بودند. سپس اعضای گروه های آزمایشی در جلسات گروه درمانی شرکت کردند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه احساسات مثبت به همسر بود که طی سه نوبت در قبل، بعد و سه ماه پس از پایان مداخله اجرا شد. یافته ها: تحلیل واریانس دو راهه نشان داد میزان احساسات مثبت اعضای هر دو گروه آزمایشی نسبت به همسران شان به طورمعناداری افزایش یافته است (۰۱/۰>p). نتیجه گیری: بنابراین، می توان ادعا کرد که درمان یکپارچه توحیدی دست کم به اندازه درمان هیجان مدار می تواند احساس مثبت زنان متاهل نسبت به همسر شان را بهبود بخشد.

مقایسه تاثیر دو رویکرد درمان یکپارچه توحیدی و رویکرد هیجان مدار بر بهبود احساسات مثبت زنان متاهل نسبت به همسر Keywords:

احساسات مثبت , رویکرد یکپارچه توحیدی , رویکرد هیجان مدار , گروه درمانی , زنان متاهل