اثر ماده ضد تعرق آترازین بر صفات مورفولوژیک و عملکرد دانه گلرنگ در شرایط دیم

به منظور مطالعه اثر زمان و مقدار مصرف آترازین بر صفات مورفولوژیک گیاه گلرنگ رقم سینا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شرایط دیم منطقه میانه در سال زراعی 89-1388 اجرا شد . که در آن آترازین به عنوان ماده ضد تعرق در 3 زمان استفاده به صورت محلول پاشی (ساقه روی، گلدهی و دانه بندی ) و در 4 مقدار(صفر یا شاهد )،80، 120 و 160 گرم در هکتار ) مورد بررسی قرار گرفت . نتایج حاصله نشان داد که اختلاف معنی داری درسطح احتمال 1 درصد بین تیمارها از نظر تم امی صفات مورد بررسی به جز قطر ساقه وجود دارد . در این بررسی بیشترین وکمترین ارتفاع بوته را به ترتیب محلول پاشی در زمان ساقه روی در مقدار 120 گرم در هکتار و زمان ساقه روی در مقدار 160گرم در هکتار آترازین کسب کردند . تعداد شاخه جانبی تحت تأثیر زمان و مقدار محلولپاشی آترازین قرار گرفت . به طوریبیشترین تعداد شاخه جانبی در زمان ساقه روی در مقدار 120 گرم در هکتار آترازین به دست آمد . نتایج به دست آمده ازمقایسه میانگین عملکرد دانه نشان داد که مقدار محلول پاشی 120 گرم در هکتار در زمان گلدهی بالاترین عملکرد دانه1369/839 کیلوگرم در هکتار ) و مقدار 160 گرم در هکتار در زمان ساقه روی کمترین عملکرد دانه ( 644 /292) کیلوگرم درهکتار) را به خود اختصاص دادند.

Keywords:

ارتفاع بوته , رقم سینا , زمان محلولپاشی , عملکرد بیولوژیک