برنامه ریزی مسکن شهر نورآباد با رویکرد توسعه ی پایدار

مسکن به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای زندگی انسان هاست و یکی از معیارهای سنجش توسعه یافتگی محسوب می شود. بدین منظور این مقاله ، با بررسی شاخص های کمی و کیفی مسکن شهر نورآباد برای شناخت وضعیت مسکن این شهر و به کارگیری این شاخص ها و شاخص های برگزیده ی زیست اجتماعی و ارزیابی وضعیت پایداری در مجموعه مناطق مسکونی و محله های این شهر می پردازد. هدف این مقاله ، بررسی توسعه پایدار شهر نورآباد و برنامه ریزی مسکن آن است . پژوهش از نظر هدف »کاربردی « و روش بررسی آن» توصیفی -تحلیلی « است . بعد از مطالعه کتابخانه ای و احاطه بر مبانی نظری ، با مراجعه به آمارنامه های نفوس و مسکن ، بانک های اطلاعاتی ، گزارش های آماری و جمعیتی ، منتشر شده توسط مراکز دولتی و طرح های توسعه شهری و برنامه های توسعه مسکن ، اقدام به بررسی و شناخت وضعیت فعلی مسکن و تعیین میزان کمبودهای آن می شود. در این پژوهش از مدل های کمی و نرم افزارهای رایانه ای استفاده شده است . با توجه به آمارهای موجود، و پژوهش میدانی ، اقدام به بررسی و شناخت وضعیت مسکن شهر نورآباد، به لحاظ شاخص های کمی و کیفی در دوره های ۱۳۹۰-۱۳۶۵ شده است . نتایج این پژوهش ، بیانگر پیشرفت به نسبت مناسب شاخص های کمی و کیفی مسکن شهر نورآباد طی دوره های ۱۳۹۰- ۱۳۶۵ است . که با روند توسعه پایدار در ارتباطی معنادار بوده است . و همچنین مشخص شد که اراضی بایر ناحیه یک ، بهترین مکان برای توسعه آتی فضاهای مسکونی شهر می باشد و بافت فرسوده و ساختمان های تخریبی توان مسکن پذیری بالایی دارند.در رابطه با پیش بینی جمعیت از سال ۱۴۰۵- ۱۳۹۰ چنین نتیجه گرفته شد که جمعیت ۵۵۷۳۶ نفر سال ۱۳۹۰ شهر نورآباد در سال ۱۴۰۵ به ۶۶۶۵۴ نفر خواهد رسید. و تعداد خانوار از ۱۴۶۶۷ خانوار در سال ۱۳۹۵ به ۱۷۵۴۰ در سال ۱۴۰۵ خانوار خواهد رسید و همچنین تعداد واحد مسکونی از ۱۳۷۰۸ واحد در سال ۱۳۹۰ به ۱۶۸۶۶ واحد در سال ۱۴۰۵ خواهد رسید. در مورد پیش بینی زمین مورد نیاز برای واحد های مسکونی پیش بینی شده از سال ۱۴۰۵ - ۱۳۹۰ به ۶۲/۱۵۹ هکتار زمین مورد نیاز خواهد بود. بنابراین وسعت شهر از ۸/۱۷۹۸ هکتار در سال ۱۳۹۵ به ۴۲/۱۹۵۸ هکتار در سال ۱۴۰۵ هکتار خواهد رسید.

Keywords:

شاخص های کمی , شاخص های کیفی , توسعه ی پایدار برنامه ریزی مسکن , شهر نورآباد.