بررسی وضعیت گیاه نیمه انگلی دارواش در مناطق جنگلی ایران

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 98

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SBSB-8-2_006

تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402

Abstract:

علاوه بر خشک سالی و پدیده هایی مانند ریزگردها، حمله افت های انگلی و نیمه انگلی به جنگل ها نیز به طور قابل ملاحظه افزایش یافته است. دارواش ها نهاندانگانی اپی فیت هستند که به صورت نیمه انگل بر روی درختان مختلف، اعم از برگ ریز و مخروطی و درختچه ها زندگی می کنند. در این پژوهش که به روش مروری انجام گردید، به بررسی وضعیت گیاه نیمه انگلی دارواش در مناطق جنگلی ایران پرداخته شد. از سالیان بسیار دور، در جنگل های شمال کشور، حضور دارواش ها به عنوان یک گیاه نیمه انگلی، گزارش شده است که در سال های اخیر متاسفانه تراکم آن در بسیاری از مناطق آن نیز گسترش یافته است. در جنگل های زاگرس نیز که یکی از اکوسیستمهای حساس، غنی از گونه های متعدد گیاهی و جانوری و نمونه بارز گونه های مختلف بلوط در دنیا می باشند، گیاه نیمه انگلی دارواش دامنه پراکنش زیادی پیدا کرده است. نتایج بررسی ها و پژوهش ها نشان می دهد که این گیاه نیمه انگل با حضور روی میزبان، به دو روش به آن ها آسیب وارد می کند؛ در روش نخست با جذب آب و مواد غذایی از گیاه میزبان، آن را با تنش مواجه می کنند و در روش دوم بر اثر تحریکات انگلی در گیاه میزبان به صورت تاولی شدن، جارویی و چند شاخه شدن باعث به هم خوردن رشد و فرم طبیعی گیاه میزبان شده و در نهایت رشد طبیعی آن را با مشکل مواجه می کند. درختان بلندتر و آلوده، مکان بهتری برای استقرار دارواش نسبت به درختان کوچکتر و بدون دارواش هستند. دارواش به شدت معماری تاج درختان را تحت تاثیر قرار می دهد و این تاثیر می تواند به کلی ساختار تاج پوشش جنگل را تغییر دهد. دارواش ها با وجود اندازه های کوچکی که دارند، در حالتی که به طور پیشرفته درختی را مورد هجوم قرار دهند، تاثیر عمیقی بر روی رشد آن درخت و معماری تاج درختان جنگل ها می گذارند.

Keywords:

گیاهان نیمه انگلی , دارواش , آثار مخرب دارواش , وضعیت دارواش در جنگل های ایران

Authors

صدیقه غنائی

مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران