بررسی تاثیر اذن ولی در ازدواج دختر باکره از منظر اهل سنت با تاکید بر حقوق ایران

از جمله موارد بحث انگیز و اختلافی موضوع نکاح در فقه اسلامی ، نقش اذن ولی شرعی در ازدواج دوشیزگان می باشد که با توجه به حساسیت و اهمیت این مساله در نکاح و آثار ناشی از آن، هدف مقاله حاضر پرداختن به همین مساله از منظر مذاهب  فقهی اربعه از یک سو واز منظر حقوق ایران از سوی دیگر می باشد.در همین راستا قابل ذکراست که در فقه اهل سنت با استناد به برخی آیات و روایات دو دیدگاه مخالف درمورد تاثیر اذن ولی وجود دارد به نحوی که  فقهای مذاهب مالکی،شافعی و حنبلی  اذن ولی شرعی را  در ازدواج دوشیزگان شرط صحت نکاح می دانند و معتقدند که دختر باکره رشیده در عقد نکاح محجور است و مستقلا ولی دخترباکره رشیده می تواند اورا به نکاح دیگری درآورد.اما در فقه حنفی رای بر این است که که دختر باکره رشیده در عقد نکاح دارای استقلال است و اذن ولی شرعی در این مورد هیچ تاثیری ندارد. در حقوق ایران هم طبق ماده۱۰۴۳ قانون مدنی که نکاح دختر بالغه باکره را موقوف به اجازه پدر و جدپدر نموده است،قانون گزار  با موثر دانستن اذن ولی شرعی، آن را شرط تنفیذ عقد نکاح قرار داده است و لزوم وجود اذن ولی را مورد تاکید قرار داده است.

Keywords:

اذن ولی , ازدواج دختر باکره , اهل سنت , قانون مدنی , سن بلوغ