بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی در رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی (مورد مطالعه: اعضای هیئت علمی یک دانشگاه نظامی)

زمینه و هدف: برخورداری از دانش و اطلاعات روزآمد و رفتار نوآورانه در اساتید، از دغدغه­ های اساسی مدیران دانشگاه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مدیریت دانش بر نوآوری سازمانی با میانجی گری یادگیری سازمانی در میان اعضای هیئت علمی یک دانشگاه نظامی می باشد. روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل اعضای هیئت علمی یک دانشگاه نظامی در شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود. از بین جامعه آماری ۱۱۰ نفر به روش نمونه­ گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش با استفاده از سه پرسشنامه مدیریت دانش (Gold, Malhotra, Segars)، پرسشنامه نوآوری سازمانی (ترکیب پرسشنامه های Jiménez‐Jimenez و همکاران با Peniades و Prajgo و Suhel) و پرسشنامه یادگیری سازمانی Nife که روایی و پایایی آن ها مورد تائید قرار گرفت استفاده شد. پرسشنامه بین اعضای هیئت علمی در دانشکده های مختلف دانشگاه توزیع و پس از یک هفته جهت جمع آوری به آنها مراجعه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: ضریب همبستگی بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی برابر با ۰/۴۰۳ و ضریب همبستگی بین یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی برابر با ۰/۴۳۳ در سطح (۰۱/۰p=) معنی دار می باشد. مثبت بودن ضرایب همبستگی به دست آمده نشان دهنده وجود ارتباط مستقیم بین این متغیرها می باشد و نشان می دهد با افزایش مدیریت دانش و یادگیری سازمانی، میزان نوآوری سازمانی نیز افزایش می­ یابد. همچنین مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که یادگیری سازمانی نقش میانجیگری قوی­ در ارتباط بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، مدیران دانشگاه و دانشکده های نظامی می توانند با بهبود شرایط مدیریت دانش و یادگیری سازمانی منجر به گسترش رویکرد و رفتار نوآورانه در میان اعضای هیئت علمی شوند و در نتیجه موجبات بهره وری بیشتر دانشگاه را فراهم کنند.

Keywords:

مدیریت دانش , نوآوری سازمانی , یادگیری سازمانی , اعضای هیئت علمی , دانشگاه نظامی