رابطه کار گروهی با مراقبت های پرستاری از دست رفته در یک بیمارستان نظامی در شهر تهران

زمینه و هدف: مراقبت های از دست رفته پرستاری یک مشکل جدی در بخش های مراقبتی بیمارستان است. کار گروهی نیز عنصر با اهمیتی در ایجاد ایمنی بیمار و کیفیت مراقبت مناسب است. بنابراین پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین مراقبت های از دست رفته پرستاری و کار گروهی می پردازد. روش ها: جامعه مورد بررسی شامل ۱۹۶ پرستار از ۱۱ بخش مراقبتی، از قبیل بخش های مراقبت های ویژه، عمومی، توانبخشی و جراحی در یک بیمارستان نظامی در شهر تهران است. نمونه گیری به روش سرشماری صورت گرفته است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد مراقبت های پرستاری از دست رفته و کار گروهی جمع آوری گردید. یافته ها: میانگین کار گروهی بین پرستاران و میانگین مراقبت های از دست رفته پرستاری در بخش های مراقبت های ویژه، عمومی، توانبخشی و جراحی از نظر پرستاران به طور معنی دار متفاوت هستند (۰۵/۰ >P). نتایج حاصل از آزمون همبستگی بیانگر وجود رابطه معنی دار معکوس (۰۵/۰ >P) بین کار گروهی و مولفه های آن شامل اعتماد متقابل، جهت گیری تیم، پشتیبانی از سایر اعضای تیم، اشتراک مدل های ذهنی و رهبری تیم با مراقبت های از دست رفته پرستاری است. برآورد رگرسیون نیز با در نظر گرفتن ویژگی های شخصیتی پرستاران نشان می دهد که کار گروهی به تنهایی برابر با کل ویژگی های جمعیت شناختی مورد نظر در کارکنان با نسبت ۶/۱۲ درصد از مراقبت های از دست رفته پرستاری را توضیح می دهد و با افزایش کار گروهی بین پرستاران میزان مراقبت های از دست رفته پرستاری کاهش می یابد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که بخش های مراقبتی نیاز به سرمایه گذاری در روش های افزایش کار گروهی بین پرستاران دارد. به طوری که زمانی که کار گروهی بیشتر است، مراقبت از دست رفته پرستاری کمتری گزارش شده است.

Keywords:

مراقبت های از دست رفته پرستاری , کار گروهی , بیمارستان نظامی