تاثیر مداخله آموزشی بر میزان کمردرد در کارکنان نیروی هوایی یک ارگان نظامی

زمینه و هدف: کمردرد یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین اختلالات اسکلتی- عضلانی است. این بیماری عامل مهم بهره گیری از خدمات درمانی، دلیل عمده ناتوانی طولانی حین خدمت در نیروهای نظامی است که بر آمادگی نیروهای نظامی و بازگشت آنها به محل کار تاثیر می گذارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی بر میزان درد و ناتوانی ناشی از کمردرد در کارکنان پروازی یک سازمان نظامی صورت گرفت. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع مداخله ای قبل و بعد بود که ۱۰۶ نفر از کارکنان پروازی یک سازمان نظامی مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی مراجعه کننده به کلینیک تخصصی در سال ۱۳۹۴ مورد بررسی قرارگفتند. واجدین شرایط شرکت در مطالعه، به طور تصادفی به دو گروه مداخله (۵۳ نفر) و کنترل (۵۳ نفر) تقسیم شدند. ابزارها شامل پرسشنامه ناتوانی ناشی از کمردرد (Oswestry disability questionnaire) و مقیاس شدت درد (VAS (Visual analog scale بود. مداخله شامل ۳ جلسه آموزشی تئوری ۴۵ دقیقه ای و ۲ جلسه عملی تمرین ورزشی یک ساعته بود. گروه کنترل جز مداخله روتین درمانی مداخله ای دریافت ننمود. جمع آوری داده ها در مرحله قبل از مداخله و به فاصله ۳ ماه بعد از مداخله آموزشی انجام شد. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۷ تحلیل انجام گردید. یافته ها: بیمارانی (۵۳ نفر از کارکنان پروازی یک سازمان نظامی) که در گروه مداخله بودند ۷۵ درصد در مقایسه با گروه کنترل، کاهش در مقیاس شدت درد داشتند. طبق پرسشنامه ناتوانی ناشی از کمردرد، بیمارانی که در گروه مداخله قرار داشتند در مقایسه با گروه کنترل، از ۹۰ درصد کاهش در ناتوانی در فعالیتهای روزانه داشتند که نشان دهنده بهبودی در گروه مداخله می باشد )۰۰۱/۰(P<. نتیجه گیری: اجرای مداخله آموزشی برای کاهش کمر درد و سطح ناتوانی کارکنان پروازی یک سازمان نظامی مبتلا به کمردرد مزمن مفید بود و به عنوان روش موثر در کنار سایر مداخلات توصیه می گردد.

Keywords:

آموزش , کارکنان پروازی , کمردرد مزمن , ناتوانی