مقایسه اثر استفاده از دستگاه شبیه ساز و تصویرسازی ذهنی حرکت فنون خلبانی بر عملکرد خلبانان پهپاد ورزشکار

زمینه و هدف: شواهد علمی زیادی تاثیر تصویرسازی در افزایش یادگیری و اجرای بهتر مهارت‎های حرکتی و شناختی و نیز تعدیل هیجان ها و افکار مربوط به شرایط رقابتی را در افراد تایید می کند. بنابراین تصویرسازی نه تنها سبب تسهیل در عملکرد افراد در مهارت‎های مختلف حرکتی و شناختی می‎شود بلکه موجب تعدیل افکار و واکنش خلبان‎ها در زمان پرواز خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر استفاده از دستگاه شبیه ساز و تصویرسازی ذهنی حرکات فنون خلبانی بر عملکرد خلبانان پهپاد ورزشکار بود. روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و در ردیف پژوهش های نیمه تجربی است که به­صورت میدانی انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش را خلبانان پهپاد شهر تهران تشکیل می­دادند که از میان آنان تعداد ۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس با میانگین سنی ۲/۳۲ سال انتخاب و پس از همگن سازی نمونه ها به لحاظ قابلیت و توانایی تصویرسازی ذهنی، از طریق انتساب تصادفی به دو گروه کار با دستگاه شبیه ساز و انجام پروازهای واقعی و گروه شبیه ساز همراه با تصویرسازی ذهنی (پرواز واقعی و تصویرسازی ذهنی و استفاده از شبیه‎ساز) تقسیم و طی هشت هفته برنامه های تمرین فنون خلبانی پهپاد را دنبال کردند. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که پس از هشت هفته تمرین تخصصی آموزش فنون خلبانی پهپاد توسط خلبانان ورزشکار و انجام پروازهای واقعی، شبیه ساز می تواند بر عملکرد خلبانان پهپاد در انجام پروازهای واقعی و عملی تاثیر مثبتی داشته باشد. از طرف دیگر، استفاده از دستگاه شبیه ساز به همراه تصویرسازی ذهنی فنون خلبانی به صورت ترکیبی بر عملکرد خلبانان موثر بوده و باعث بهبود پروازهای عملی گردید. مقایسه دو روش تمرینی نشان داد که روش تمرین ترکیبی، بیش از روش تمرین واقعی و استفاده از شبیه‎ساز، منجر به بهبود عملکرد می‎شود. نتیجه گیری: استفاده از روش تمرینی ترکیبی (شبیه‎ساز و تصویرسازی ذهنی) می­تواند اثر مثبتی بر یادگیری فنون خلبانی داشته باشد و به عملکرد مطلوب خلبانان پهپاد کمک کند.

Keywords:

پهپاد , فنون خلبانی , خلبان , شبیه ساز , تصویرسازی ذهنی