وضعیت حس انسجام و خودپنداره تحصیلی در فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی نیابتی و عادی

اهداف: هدف پژوهش حاضر مقایسه حس انسجام و خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی نیابتی و عادی بود. روش ها: جامعه آماری پژوهش کلیه دانش­آموزان دختر و پسر شهر قم بود، که براساس نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای تعداد ۳۰۴ پسر و ۱۹۶ دختر که در پایه هفتم و هشتم در سال ۹۴-۱۳۹۳ از دانش آموزان فرزندان جانباز (۱۲۵ نفر) و عادی (۱۱۹ نفر) انتخاب شدند. دانش آموزان فرزندان جانباز (۲۴۴ نفر) ابتدا پرسشنامه اختلال استرس پس­آسیبی نیابتی (STSS) را تکمیل نمودند و سپس افراد دارای اختلال استرس پس آسیبی شناسایی و مرحله بعدی برای مقایسه دو­ گروه (­فرزندان جانبازان ۱۲۵ نفر و عادی ۱۱۹ نفر) پرسشنامه­های حس انسجام و خودپنداره تحصیلی را هر دو گروه تکمیل نمودند. برای تحلیل داده­ها افزون بر روش های آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس یک راهه در متن مانوا بکار رفت (۰۵/۰ P<). یافته ها: نتایج نشان داد حس انسجام و خودپنداره دانش­آموزان به طور معناداری از اختلال پس آسیبی تاثیر می پذیرند و دو گروه فرزندان جانبازان و عادی در حس انسجام و خود پنداره تحصیلی با یکدیگر تفاوت داشتند. نتیجه گیری: افزایش مشکلات روانشناختی در دانش آموزان سبب ضعیف شدن خود پنداره آنها می شود به رغم نقش مهم استرس پس آسیبی نیابتی بر خود پنداره و حس انسجام دانش آموزان فرزندان­ جانبازان، می­توان برنامه های آموزشی جهت کاهش علائم اختلال استرس پس­آسیبی نیابتی به کار گرفت.

Keywords:

حس انسجام , خودپنداره تحصیلی , اختلال پس آسیبی نیابتی , دانش آموزان , فرزندان جانباز