الگوی اپیدمیولوژیکی بیماری سیاه سرفه در ایران طی سال های ۱۳۹۲-۱۳۹۰

اهداف: هدف مطالعه حاضر بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک موارد سیاه سرفه گزارش شده طی سالهای ۱۳۹۲-۱۳۹۰ در ایران می باشد. روش: در این مطالعه مقطعی از داده های موجود استفاده شده است. دوره زمانی مطالعه ۱۳۹۰ الی ۱۳۹۲ بوده است. از ترشحات نازوفارنکس هر مورد مظنون جهت جداسازی بردتلا پرتوسیس با روش کشت یا PCR نمونه تهیه شد. داده ها پس از پالایش وارد نرم افزار SPSS ۱۶ شد. آنالیز با آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک انجام گرفت. نتایج: از ۳۶۲۹ مورد مظنون به سیاه سرفه گزارش شده از استانهای ایران، نتایج آزمایشگاهی ۶/۶ % مثبت بوده است. بر اساس نتایج آزمون تک متغیره، موارد تایید شده آزمایشگاهی سیاه سرفه در زنان بیشتر از مردان (۳/۷ % در برابر ۹/۵ %، ۰۴۵/۰=P < /span>)، در افراد ساکن در شهر بیشتر از روستا (۸/۶ % در برابر ۶ %، ۱۹۵/۰=P < /span>)، در افراد واکسن نگرفته بیشتر از افراد ۵ نوبت واکسن دریافت کرده (۴/۹ % در برابر ۲/۴ %، ۰۰۱/۰>P < /span>) و گروه سنی کمتر از دو ماه بیشتر از دیگر گروه های سنی (۰۰۱/۰>P < /span>) بوده است. ضمنا پس از تعدیل اثر مخدوش کنندگی، فقط سن کمتر از دو ماه در بروز موارد تایید شده آزمایشگاهی سیاه سرفه نقش داشته است (۰۱/۰=P < /span>، ۴۵/۲=OR). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سن بویژه سن کمتر از دو ماه از عوامل تعیین کننده مهم در بروز موارد سیاه سرفه تایید شده است.

Keywords:

سیاه سرفه , بردتلا پرتوسیس , اپیدمیولوژی , ایران