پیشگویی کننده های فردی-اجتماعی سلامت روان در سربازان خدمت وظیفه شهر تهران، ۱۳۹۱

اهداف: این مطالعه باهدف بررسی وضعیت سلامت روان و ارتباط آن با مشخصات فردی- اجتماعی در سربازان خدمت وظیفه یک پادگان نظامی شهر تهران در سال ۱۳۹۱ انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی ۱۰۲ سرباز انجام گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سلامت روان GHQ (General Health Questionnaire) و پرسشنامه مشخصات فردی- اجتماعی به روش خود تکمیلی جمع آوری شد. از مدل خطی عمومی برای تعیین پیشگویی کننده های فردی- اجتماعی سلامت روان استفاده گردید. یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) نمره کلی سلامت روان (۵/۱۴±)۲/۲۶ از محدوده نمره قابل کسب ۸۴-۰ بود. بیش از نیمی از سربازان (%۹/۵۳) وضعیت روانی نامطلوب بر اساس نقطه برش بالینی نمره ۲۳ داشتند. زیرمقیاس اضطراب و اختلال خواب با میانگین ۷۹/۷ بدترین وضعیت و زیرمقیاس افسردگی با میانگین ۵ بهترین وضعیت را از محدوده نمره قابل کسب ۲۱- ۰ داشت. در زیر مقیاس های نشانگان جسمی، اضطراب و بیخوابی، عملکرد اجتماعی و افسردگی به ترتیب ۹/۵، ۷/۱۵، ۹/۳ و ۸/۹ درصد از سربازان از مشکلات شدید رنج می بردند. بر اساس مدل خطی عمومی، متغیرهای وضعیت حیات والدین و داشتن نامادری از پیشگویی کننده های سلامت روان در سربازان بودند (۰۵/۰P < ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد، پرداختن به سطوح مختلف سلامت روان و ارائه کلاس های مشاوره و دادن اطلاعات کافی به سربازان لازم و ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

پیشگویی کننده های فردی-اجتماعی , سلامت روان , سرباز