ارتباط کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی در کارکنان سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان همدان

اهداف: کیفیت زندگی کاری عاملی جهت ارتقاء بهره وری و رضایتمندی کارکنان و استرس شغلی واکنشی در نتیجه تغییرات و نیازهای زندگی کاری است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی کاری و استرس شغلی در کارکنان سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر همدان انجام شده است.   روش ها: مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. با سرشماری، تمامی کارکنان شاغل سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط دو پرسشنامه استاندارد «تعیین کیفیت زندگی کاری» و «طبقه بندی میزان استرس» گردآوری شد. جهت آزمون فرضیات از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و آزمون T-test استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد سطح کیفیت زندگی کاری کارکنان در حد متوسط بود و بین کیفیت زندگی کاری با تحصیلات کارکنان (۰۳۱/۰= P < /span>) و بین کیفیت زندگی کاری با سابقه کار کارکنان (۰۲۴/۰=P < /span>) همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. ضمنا بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط معنی داری بین نمره میانگین کیفیت زندگی کاری و میانگین استرس افراد به دست آمد (۰۰۴/۰=P < /span>). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، هر قدر کیفیت زندگی کاری کارکنان بیشتر شود، استرس کمتری را تجربه می­نمایند. مدیران باید توجه بیشتری به کیفیت زندگی کارکنان خود داشته باشند. استفاده از برنامه های کاری، راه های ارتباطی باز و مشارکت کارکنان در تصمیم گیری های شغلی سازمان از راه های ارتقاء کیفیت و کاهش استرس است.

Keywords:

Quality of life , Stress , Employee , Personal Management