تاثیر لباس محافظتی شیمیایی بر میزان شاخص تنش فیزیولوژیک

اهداف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر فعالیت بدنی با پوشش ضدشیمیایی و پوشش کار نظامی بر شاخص تنش فیزیولوژیک انجام شد.   روش ­ها: در این پژوهش نیمه تجربی متقاطع، ۳۰ داوطلب مرد دانشجو یا سرباز سالم در محدوده سنی ۲۵-۱۸ سال انتخاب شدند و از نظر وضعیت سلامت عمومی مورد بررسی قرار گرفته و فرم رضایت آگاهانه را تکمیل نمودند. این افراد با تخصیص تصادفی در اولویت استفاده از پوشش ­ها­، فعالیت فیزیکی را طبق پروتکل بروس روی تردمیل انجام دادند. متغیرهای همودینامیک، قبل، بعد و پنج دقیقه بعد از فعالیت بدنی در این افراد اندازه ­گیری و ثبت شد­. بعد از پایان فعالیت بدنی با استفاده از تعداد ضربان قلب و میزان درجه حرارت مرکزی بدن­، شاخص تنش فیزیولوژیک محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از نرم افزار SPSS ۱۱.۵ و آزمون ­های اندازه ­های تکراری ANOVA و T زوجی استفاده شد.   یافته­ ها: شاخص تنش فیزیولوژیک در داوطلبان با پوشش ضدشیمیایی ۳.۵ ± ۴.۱ و با پوشش کار نظامی ۰.۴۲ ± ۲.۲۳ بود (۰.۰۰۱>p). پارامترهای همودینامیک بعد از انجام فعالیت بدنی در دو نوع پوشش اختلاف آماری معنی ­داری نشان دادند (۰.۰۰۱>p). مدت زمان انجام فعالیت بدنی و مسافت طی­ شده­، برای پوشش کار نظامی بهتر از پوشش ضدشیمیایی بود (۰.۰۰۱>p). نتیجه ­گیری: پوشش ضدشیمیایی در مقایسه با پوشش کار نظامی باعث تنش فیزیولوژیک بیشتر­، محدودیت بیشتر در عملکرد و بروز سریع­ تر خستگی می شود. در استفاده از پوشش ضدشیمیایی، افزایش درجه حرارت مرکزی بدن­، کاهش زمان تحمل فرد و تنش گرمایی رخ می دهد.

Keywords:

کلیدواژه ها: پوشش ضدشیمیایی , شاخص تنش فیزیولوژیک , تنش گرمایی , پارامترهای همودینامیک