کاربرد علایم هشداردهنده در کنترل نرخ رفتارهای ناایمن

اهداف: روند فزاینده توسعه و استفاده از تکنولوژی ­های مدرن و پیچیده با وجود مزایای زیاد، باعث بروز مشکلات متعددی در زمینه ایمنی و سلامتی شده که یکی از مهم­ ترین آنها افزایش نرخ بروز حوادث و بیماری­ های شغلی است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی رفتارهای ناایمن کارکنان یک صنعت دفاعی در ایران و ارزیابی نقش علایم هشداردهنده در کاهش این رفتارها بود.   روش ­ها: این مطالعه مداخله ای در یکی از صنایع دفاعی در ایران انجام گرفت. در فاز اول، با استفاده از روش نمونه­ برداری از رفتارهای ایمنی، رفتارهای افراد شاغل در واحد مورد مطالعه که مشتمل بر ۲۶۳ نفر بودند مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم، پس از تحلیل داده­ های جمع ­آوری­ شده، فراوانی هرکدام از رفتارهای ناایمن و سهم هر کدام در کل اعمال ناایمن به ­دست آمد و سپس روابط احتمالی آنها با بعضی از خصوصیات دموگرافیک بررسی شد. رفتارهای ناایمن قبل و پس از (۲ و ۴ ماه) نصب علایم هشداردهنده ارزیابی شدند.   یافته ­ها: پیش از مداخله ۱/۵۲ % رفتار ها ناایمن بودند. فراوان ترین رفتارهای ناایمن شامل عدم استفاده یا سوء استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، وضعیت نامناسب و استفاده غلط از ابزارهای دستی بود. با گذشت ۲ و ۴ ماه از اقدامات مداخله ای، نرخ رفتار های ناایمن به ­ترتیب به ۲/۳۳ و ۷/۳۸% کاهش یافت. نتیجه ­گیری: استفاده از علایم هشداردهنده تاثیر مثبتی در کاهش رفتارهای ناایمن کارکنان دارد. هرچند که از اثربخشی آن در طول زمان کاسته می شود.

Keywords:

کلیدواژه ها: ایمنی , حادثه , علایم ایمنی