آگاهی علمی نیروهای یک لشکر عملیاتی در خصوص خود- و دگرامدادی در یک رزمایش

اهداف. در مخاصمات نظامی همواره گروهی از نیروهای درگیر دچار آسیب و مصدومیت می­شوند. در چنین مواقعی انجام اقدامات حیاتی اولیه توسط رزمنده و هم­رزمان وی می­تواند از ضایعات و مرگ و میر نیروها بکاهد. در این پژوهش آگاهی علمی گروهی از نیروهای عملیاتی در مورد خود- و دگرامدادی مورد بررسی قرار گرفته است. روش­ها. مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که طی اجرای رزمایش بزرگ عاشورای ۵ در سطح پرسنل عملیاتی (غیربهداری) یکی از لشکرهای شرکت­کننده انجام شد. برای این مطالعه از پرسش­نامه­ای ۳ قسمتی استفاده گردید. تعداد ۲۰۰ پرسش­نامه تحت نظارت ۸ نفر از پزشکان همراه گروهان­ها تکمیل شد و اطلاعات حاصل با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها. بیشترین میزان آگاهی در مورد شناخت علایم خونریزی­های خارجی و نحوه باز کردن راه تنفسی (۵/۷۷%) و کمترین میزان آگاهی در مورد نحوه ضدعفونی کردن درست آب با قرص کلر (۴۳%) بود. بین آگاهی علمی گروه­های مورد بررسی آموزش­دیده و - ندیده در مورد خود- و دگرامدادی، ارتباط آماری معنی­داری وجود داشت (۰۰۵/۰> p ). ۱۵۸ نفر (۷۹%) با کیف امدادی انفرادی و وسایل آن آشنایی نسبی داشته و قادر به استفاده از آن بودند. نتیجه­گیری. با توجه به اینکه نظامیان دارای سابقه شرکت در کلاس­های آموزش خود- و دگرامدادی، آگاهی علمی بیشتری نسبت به نجات جان و حفظ سلامت خود و سایر هم­رزمان­شان داشتند، اهمیت برگزاری کلاس­های آموزشی خود- و دگرامدادی در نیروهای نظامی در فواصل زمانی منظم با استفاده از روش های نوین آموزشی بیش از پیش احساس می­شود.

Keywords:

آگاهی علمی , خودامدادی , دگرامدادی