پاسخ انقباضی عضله مخطط به پاراکسون و پرالیدوکسایم: معرفی یک روش غیرآنزیمی

یکی از اثرات سمی عوامل اعصاب جنگی و حشره کش های ارگانوفسفره فلج عضلات اسکلتی است که اغلب پس از فلج عضلات تنفسی حادث می گردد. از طرف دیگر، اکسایم ها تنها آنتی دوت هایی هستند که می توانند مانع از بروز این اثرات سمی بر روی عضلات مخطط گردیده و یا این اثرات را برگشت دهند. در این تحقیق یک روش ساده جهت بررسی اثرات آنتی کولین استرازهای ارگانوفسفره بر عملکرد عضلات مخطط و نیز اثرات آنتی دوتی اکسایم ها در برگرداندن این اثرات ارایه شده است. زیرا، این مطالعه آنزیماتیک قادر است، اطلاعات بیشتری را در اختیار قرار دهد.   بر همین اساس پاراکسون به عنوان یک آنتی کولین استراز ارگانوفسفره و پرالیدوکسایم به عنوان یک اکسایم با اثرات ثابت شده و عضله دو سرگردن جوجه به همراه عصب مربوطه به عنوان یک عضله مخطط مناسب انتخاب و چند سری آزمایش صورت گرفت. مجموعه این آزمایشات نشان داد که پاراکسون به صورت وابسته به غلظت موجب افزایش قدرت انقباضی عضله می گردد، به نحوی که پاراکسون با غلظت ۱/۰ میکرومولار پاسخ عضله را به تحریک الکتریکی عصب به بیش از دو برابر افزایش داد. یافته قابل توجه این پژوهش آن بود که پرالیدواکسایم نیز به صورت وابسته به غلظت قادر به برگرداندن این افزایش پاسخ بود، به نحوی که در غلظت ۱۰۰ میکرومولار و بالاتر این افزایش پاسخ را تقریبا به طور کامل برگشت داد.   در مجموع، این مطالعه نشان داد که روش به کار گرفته شده، روش مناسبی جهت ارزیابی اثرات آنتی کولین استرازی مواد بر روی عملکرد عضلات مخطط و نیز ارزیابی آنتی دوت ها در برگرداندن این اثرات می باشد.

Keywords:

پاراکسون , پرالیدوکسایم , عضله مخطط , جوجه