رابطه سیستم مغزی رفتاری و حساسیت اضطرابی با آسیب پذیری روانی در افراد مبتلا به آسم تحت مراقبت های درمانی ویژه

زمینه و هدف: یکی از مباحث مطرح در روانشناسی رابطه بین بیماری های جسمانی و پدیده های خلقی و روانی ناشی از آن است که آسیب های همه جانبه ای برای فرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سیستم مغزی رفتاری و حساسیت اضطرابی با آسیب پذیری روانی در افراد مبتلا به آسم تحت مراقبت های درمانی ویژه انجام گرفت. مواد و روش­ها: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب ۱۰ برای هر متغیر مشاهده شده (۲۴ متغیر مشاهده شده در مدل) و با احتساب احتمال وجود پرسش نامه های ناقص۲۵۰ نفر به عنوان حجم نمونه به روش هدف مند انتخاب شد. ابزار مورد استفاده مقیاس سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری، پرسش نامه آسیب روانی و پرسش نامه حساسیت اضطرابی بود. یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد سیستم مغزی رفتاری از طریق حساسیت اضطرابی بر آسیب پذیری روانی بیماران مبتلا به آسم اثر داشته و اثرات مسیرهای مستقیم و غیر مستقیم ۷۴ درصد از متغیر آسیب پذیری روانی توسط سیستم مغزی رفتاری و حساسیت اضطرابی قابل تبیین است و به طور کلی مدل پژوهش مورد تایید واقع شد. نتیجه­گیری: با توجه به وجود عوامل روانی در بیماری آسم و مشخص شدن نقش عوامل عاطفی و اضطرابی در میزان آسیب روانی در بیماران پیشنهاد می شود که درمان گران، پروتکل های مبتنی بر الگوهای شناختی رفتاری را در این گروه از بیماران مورد توجه قرار دهند.

Keywords:

Behavior , Anxiety , Psychological , Asthma , رفتار , اضطراب , روان شناختی , آسم.