بررسی فقهی حقوقی حق استیلاد در ازدواج موقت

ازدواج موقت جزو نهادهای حقوقی پذیرفته شده در فقه و قانون کشور ما می باشد و قانون گذار آثار و شرایطیرا برای آن ذیل فصل ششم قانون مدنی از ماده ۱۰۷۵ به بعد برشمرده شده است؛ این عقد دارای آثاریفیمابین زوجین می باشد از جمله محرمیت، رابطه جنسی، استیلاد و ... به نظر می رسد متعارف ترین اثر اینعقد همان برقراری رابطه جنسی و تلذذ باشد و آثار دیگر همچون استیلاد و محرمیت جزو فروعات این عقدبنا بر توافق طرفین باشد چرا که حکمت، آیات و روایات داله این اثر را مورد تاکید قرار داده است. و درنتیجه اینگونه اثبات می نماییم که در این نوع از ازدواج، اساسا حکمت از آن استمتاع، تلذذ و اهداف دیگریاز جمله محرمیت و ... می باشد شاهد این ادعا نظر کثیری از فقها می باشد که قائل اند عزل از زوجه موقتجایز است اگر چه در عقد ذکر نشده باشد و چرا که غرض اصلی از عقد موقت استمتاع است نه تکثیر نسلبر خلاف ازدواج دائم که هدف اصلی از نکاح تناسل می باشد ؛ لذا ماوراء این اهداف نیاز به تصریح وتوافقمابین زوجین دارد و نمیتوان برای احد طرفین حقی برای استیلاد قائل گردید؛ در نوشته حاضر به بررسیذی حق استیلاد در ازدواج موقت با رویکرد قرآنی، فقهی و قانونی با جمع آوری اطلاعات به روش توصیفیتحلیلی از طریق منابع کتابخانه ای، اسنادی نرم افزاری می پردازیم.

Keywords:

ازدواج موقت , حق استیلاد , مقتضای ذات نکاح , مقتضی اطلاق نکاح