بررسی تاثیر فرزند پروری مبتنی بر طرحواره بر سطوح خلاقیت در کودکان پیش دبستانی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی فرزند پروری مبتنی بر طرحواره بر سطوح خلاقیت ، کودکان پیش دبستانی مادرانی که ارتباط ضعیفی با فرزند خود دارند، در سال ۱۴۰۰ انجام گرفت . روش: پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. به این منظور از بین مادران مراجعه کننده به موسسه رویش نهال مهر واقع در بخش مرکزی فلاورجان اصفهان، ۳۰ نفر از مادرانی که در پرسش نامه ارتباط مادر و کودک (راس، ۱۹۶۱)، نمرهای کمتر از نقطه برش هر حیطه که بین ۳۱ تا ۴۱ می باشد، کسب نمودند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های خلاقیت عابدی (۱۳۷۲)، پاسخ دادند . مشارکت کنندگان گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۲ ساعتی تحت دوره درمانی فرزند پروری مبتنی بر طرحواره بر اساس مدل طرحواره درمانی یانگ (یانگ و همکاران،۲۰۰۳)، قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها به روش تحلیل واریانس اندازههای تکراری با نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ تجزیه وتحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که با آموزش فرزند پروری مبتنی بر طرحواره به مادران، می توان سطوح خلاقیت را بهبود بخشید .(P≤۰/۰۵) نتیجه گیری : بنابراین با توجه به نتایج پژوهش می توان در جهت افزایش میزان خلاقیت ، از آموزش سبک های فرزند پروری مبتنی بر طرحواره به مادران بهره نمود که این امر باعث خانواده سالم و در نهایت جامعه سالم می شود.

Keywords:

خلاقیت , فرزند پروری مبتنی بر طرحواره , کودکان پیش دبستانی .