بررسی سطح سواد آبی (مطالعه موردی:شهر مشهد)

با وقوع رویدادهای شدید اقلیمی و شکست اقدامات نظارتی، بحران آب از یک موضوع کاملا زیست محیطی به یک موضوع اجتماعی تبدیل شده است. در این بین، سواد آبی، مفهوم جدیدی در ادبیات جامعه شناختی و پژوهشی به شمار می رود که به عنوان ابزاری کارآمد برای افزایش سطح دانش عمومی و زمینه ای برای اثربخشی توسعه پایدار مدیریت مصرف آب مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش به بررسی سطح سواد آبی در شهر مشهد با استفاده از ابزار نظر سنجی پرداخته شد. این نظرسنجی طیف وسیعی از سوالات مربوط به پیشینه جمعیتی و فرهنگی رفتارهای حفاظت از آب و پیشگیری از آلودگی آب و دانش در مورد مسائل مربوط به مدیریت آب را مطرح کرد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی دانش و درک پاسخ دهندگان در خصوص مسائل آب، نگرش و پذیرش مسائل مرتبط با منابع آب، موضوع شارکت و میزان آن در فعالیت های مرتبط با آب و منابع اطلاعاتی مرتبط با موضوع آب متمرکز است. نتایج حاکی از آن بود که سواد آبی بطور موثری تحت تاثیر نگرش آبی می باشد و در زمینه دانش آبی دارای سواد کمی می باشند. تحلیل های آماری نشان داد که افزایش سن و تحصیلات دانشگاهی باعث افزایش سواد آبی می شود و همچنین زنان در جامعه دارای سواد آبی بالاتری در مقایسه با مردان بودند.

Keywords:

بحران آب , مدیریت آب , مدیریت پایدار , مشهد , مصرف آب.