اندازه گیری دبی اوج به منظور تخمین بار رسوب معلق روزانه در یک حوضه آبریز فاقد ایستگاه: مطالعه موردی رودخانه اوان در ایران

وقوع سیل در حوضه های آبریز می تواند اثرات مخربی هم از نظر ژئومورفولوژیکی و هم از نظر انسانی داشته باشد. وقوع سیل از نظر مکانی و زمانی بسیار نوسانی است که بیشتر در نتیجه طوفان های شدید محلی رخ می دهد و اغلب فرسایش و رسوب زیادی ایجاد می کنند و این می تواند اثرات مخربی بر پایاب داشته باشد. لذا نیاز است تا با در نظر گرفتن اصول برنامه مدیریت آبخیزداری و با تعیین مقادیر رسوب ناشی از سیلاب در حوزه های کشور هم چون دریاچه اوان و بهبود مدیرت منابع آن، از اثرات سوء ناشی از فرسایش رسوب جلوگیری شود. هدف اصلی در این پژوهش بررسی مقادیر سیلاب حداکثر در دریاچه اوان برای تعیین مقادیر رسوب ناشی از آن است.بدین منظور سیستم منابع آب و زیرحوضه های سیل خیز در واحد هیدرولوژیک منتهی به دریاچه اوان مورد ارزیابی مقادیر سیلاب قرار گرفتند. بدین ترتیب، حداکثر مقدار سیلاب در روش های تجربی دیکن، سیلاب ویژه، فرانکو-رودیر و فولر و فیزیکی بارش-رواناب به وسیله ی ایستگاه های مجاور برآورد شدند که در این میان روش سیلاب ویژه از مقادیر معقول تری برخوردار است. سپس منحنی سنجه رسوب ایستگاه آب سنجی باغ کلایه و خوبان که در مجاورت حوضه قرار دارند محاسبه گردید و عملکرد این روش نتایج قابل اعتمادی در تخمین بار رسوب معلق ارائه داد. همچنین با رسم منحنی تداوم جریان و تشکیل جدول فراوانی، رسوب ویژه و رسوب معلق دراز مدت سالانه رودخانه به ترتیب ton/year.km۲۳۹۰ و ton۲۰۷۰ برآورد شد. این منطقه به دلیل داشتن پوشش گیاهی فقیر و ساختار زمین شناسی سست طبق طبقه بندی فرسایشی یا رسوب دهی؟ در گروه فرسایش زیاد قرار می گیرد.

Keywords:

برآورد دبی حداکثر , بار رسوب سیلابی , منحنی سنجه رسوب , واحد هیدرولوژیک منتهی به دریاچه اوان