بررسی تاثیر ارزهای دیجیتال بر صادرات غیر نفتی: شواهدی از صنایع دستی کشور ایران

ارز دیجیتال بر پایه فناوری اطلاعات و بدون وابستگی به بانک ها و دولت ها در دنیای واقعی هستند که به عنوان چهارمین انقلاب صنعتی نام برده میشوند. در این پژوهش به بحث کلی پیرامون ارزهای دیجیتال و صادرات غیرنفتی (صنایع دستی) با در نظرگرفتن نقش تعدیلگری تحریم های بین المللی پرداخته شد. نوع پژوهش، کاربردی و روش انجام آن توصیفی پیمایشی بوده و جامعه آماری مدیران صنایع دستی کشور را شامل گردید. شیوه نمونه گیری پژوهش از نوع نمونه گیری تصادفی در دسترس است و برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران که برابر ۳۶۷ نفر گردیده است؛ جهت احتمال از عدم برگشت ۳۹۰ پرسشنامه توزیع شد که در نهایت با بررسی پرسشنامه های بازگشت شده و کنار گذاشته شدن پرسشنامه های ناقص، ۳۳۷ پرسشنامه وارد در مرحله تحلیل آماری گردید. برای آزمون فرضیه های اول و دوم پژوهش از آزمون ضریب همبستگی استفاده شد. در فرضیه اول مثبت بودن مقدار ضریب همبستگی ( ۰.۱۰۶ ) ، نشان از وجود رابطه مستقیم ارزهای دیجیتال بر افزایش صادرات غیرنفتی (صنایع دستی) دارد. در فرضیه دوم مثبت بودن مقدار ضریب همبستگی ( ۰.۲۵۰ )، نشان از وجود رابطه مستقیم ارزهای دیجیتال بر کاهش تاثیر تحریم های بین المللی دارد. در نهایت برای آزمون فرضیه سوم از آزمون ضریب مسیر و مقدار آماره تی استفاده شد و مقدار ضریب مسیر بیان داشت که ۳۴.۵ درصد از میزان قابلیت ارزهای دیجیتال و صادرات غیرنفتی (صنایع دستی) تحت تاثیر نقش تعدیلگری تحریم های بین المللی بوده است. همچنین مقدار ضریب مسیر مسخص نمود که ۱۸.۶ درصد از میزان صادرات غیرنفتی (صنایع دستی) تحت تاثیر قابلیت ارزهای دیجیتال بوده است. در پایان پیشنهادهایی نظیر رفع چالش های فقهی و مشکلات امنیتی و تصویب قوانین حمایت از ارزهای دیجیتال توسط دولت و نیز گسترش برنامه های مد مبتنی بر فرهنگ اسلامی و ایرانی به عنوان پیشنهادهای پژوهش مطرح گردید.

Keywords:

ارزهای دیجیتال , صنایع دستی , تحریمهای بینالمللی , صادرات غیرنفتی