تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه: یک مطالعه پدیدارشناسی

زمینه و هدف: بیماران تحت تهویه مکانیکی به دلیل وجود لوله تراشه در داخل دهان دچار نقص در برقراری ارتباط کلامی می­شوند و از آنجایی که امروزه حرکت به سمت الگوی آرام بخشی سبک در حال جریان است، برقراری ارتباط یکی از چالش­های مهم برای این بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی به شمار می­آید. این مطالعه با هدف تبیین تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه انجام گرفت. روش ها: در این مطالعه از روش پدیدارشناسی برای تبیین تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه بیمارستان امام خمینی(ره) ارومیه استفاده شد. برای جمع­ آوری داده ­ها مصاحبه از ۱۰ مشارکت کننده که حداقل ۲۴ ساعت هوشیاری تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت ویژه را داشتند در یک دوره ۶ ماهه در سال ۲۰۱۹-۲۰۱۸ انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از روش کلایزی و برای تسهیل در طبقه بندی کدهای اولیه بدست آمده از نرم افزار MAXQDA ۱۰ استفاده شد. یافته­ ها: از کدهای اولیه بدست آمده، دو مضمون اصلی "رنج روحی – روانی" و "تاب آوری" بدست آمد. مضمون اصلی رنج روحی - روانی از زیر مضمون­ های "وحشت محرومیت" و "نادیده گرفته شدن از جانب دیگران" و مضمون اصلی تاب آوری نیز از زیر مضمون­ های "درک نقش تامین کننده ­های مراقبت و خانواده" و "به کارگیری جایگزین­ های مناسب" تشکیل یافته است. نتیجه گیری: بیماران هوشیار تهویه مکانیکی در تلاش برای افزایش برقراری ارتباط هستند و زمانی که از طرف کادر درمان به ادامه برقراری ارتباط با این بیماران اهمیت داده شود، می­ تواند باعث ایجاد حس امیدواری و افزایش اعتماد به نفس و کنترل شرایط برای بیماران شود.

Keywords:

Experiences , Communication , Mechanically Ventilated , Intensive Care Unit , Phenomenological Study , تجارب , ارتباط , تهویه مکانیکی , بخش مراقبت ویژه , مطالعه پدیدارشناسی