توسعه مدل برند شهری با هدف ایجاد توسعه پایدار با رویکرد منابع انسانی

توسعه پایدار یکی از مهمترین اهداف پیش روی مدیران شهری است و از طرفی امروزه گردشگری شهری نیز یکی از ارکان اصلی و محرک اقتصادی بسیاری از شهرهاست که نقش مهمی در اشتغال، درآمد و توسعه پایدار شهری بر عهده دارد. لهذا هدف تحقیق، توسعه مدل برند شهری با هدف توسعه پایدار با در نظر گرفتن متغیر مدیران شهری می باشد که به عنوان عامل انسانی می تواند بسیار اثرگذار باشد. جامعه آماری در این پژوهش در بخش مرور سیستماتیک ادبیات تحقیق شامل کلیه پژوهش های موجود در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی، در بخش پانل دلفی شامل اساتید خبره دانشگاه و صاحب نظران در حوزه موضوع پژوهش جامعه آماری در مرحله آزمون مدل، شامل مدیران تمامی دوایر شهرداری ، اعضای شورای شهر می باشند که در سه شهر آمل ، بابل ، محمودآباد فعالیت می کنند. نمونه گیری برای تعیین پانل به روش غیر احتمالی قضاوتی و گلولی و در مرحله آزمون مدل به روش خوشهای تصادفی به روش خوشه ای صورت گرفت. ابزارگردآوری پرسشنامه است. برای بررسی روایی پرسشنامه از روایی محتوایی، تحلیل عاملی، روایی همگرایی و افتراقی استفاده شد. مقدار آلفای کرونباخ بیش از ۰.۷۰ بدست آمد. جهت توسعه مدل در گام اول از روش مطالعات سیتماتیک ادبیات موضوعی تحقیق و سپس روش دلفی استفاده شد و در گام دوم جهت تعیین درجه تناسب مدل مفهومی از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها نشان داد که روابط مثبت و معنی داری بین متغیرهای مدل وجود داشته و مدل مورد ادعا از برازش مناسبی برخوردار بوده است.

Keywords:

منابع انسانی , توسعه پایدار , برند شهری