تئوری مکتب کپنهاگ و امنیت در خلیج فارس ۲۰۰۱-۲۰۱۰

خلیج فارس در جنوب غرب آسیا و یکی از مهم ترین عرصه های رقابت قدرت های جهانی از قرن نوزدهم تاکنونبوده است. در واقع، مساله نیاز بازیگران عربی به بایگران بینالمللی و مساله انرژی مهم ترین دلایل امنیتیشدن این منطقه از گذشته تاکنون بوده است. مساله امنیت مهم ترین موضوعی است که از منظر مطالعاتمنطقه ای و روابط بین الملل در منطقه خلیج فارس برای بازیگران منطقه ای و بین المللی دارای اهمیت است.در دوران جنگ سرد، براساس نگرش نظام جهانی دوقطبی مساله قابل پیگیری بود و بازیگران در یکی از بلوکقرار داشتند، ولی پس از جنگ سرد مساله تحول یافت و تئوری های جدید دیدگاه های تازه تری عرضه داشتهاند. در پژوهش این سوال مطرح است که تئوری مکتب کپنهاگ در تحلیل مسائل امنیتی چه دیدگاهی راعرضه داشته و معمای امنیت در منطقه خلیج فارس در بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ براساس آن چگونهقابل تحلیل است. در پاسخ فرضیه عبارتست از اینکه، تئوری مکتب کپنهاگ پس از ۱۹۹۰ با تاکید بر مولفههای غیر نظامی که در دوره جنگ سرد حاکم بود بر دیگر ابعاد امنیت تاکید داشته و از این منظر مهم ترینمسائل امنیتی در خلیج فارس رقابت قدرت های بین المللی و منطقه ای، تضاد منافع، ماهیت برون زای امنیت،فقدان همگرایی و تشارک مساعی و دیگر موارد می باشد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی با بهره گیری از مبانی تئوریک مکتب کپنهاگ است و شیوه گردآوری مطالب کتابخانه ای و اینترنتی است.

Keywords:

مکتب کپنهاگ , خلیج فارس , نظام بین الملل , کشورهای منطقه ای , امنیت