تعیین الگوی مقاومت ایزوله های بالینی اشریشیاکلی مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف نوع AmpC براساس خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی

مقدمه و هدف: استفاده گسترده از آنتی بیوتیک های بتالاکتام موجب توسعه مقاومت به این گروه از آنتی بیوتیک ها در باکتری های بیماریزا از طریق تولید آنزیم بتالاکتاماز می شود. این مطالعه به جهت تعیین تولید آنزیم بتالاکتاماز از نوع AmpC در باکتری اشریشیاکلی جداشده از سه بیمارستان منتخب شهر تهران انجام شده است.   مواد و روش ها: تعداد ۱۵۴ ایزوله بالینی اشریشیاکلی غیرتکراری از سه بیمارستان منتخب شهر تهران جمع آوری و از نظر تولید آنزیم بتالاکتاماز وسیع الطیف ( ESBLs ) با استفاده از آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، سفتریاکسون و سفپیم و همچنین مهارکننده بتالاکتاماز بنام اسیدکلاولانیک به روش دیسک دیفیوژن و میزان MIC این آنتی بیوتیک ها به روش رقت در آگار مورد بررسی قرار گرفت. همچنین حساسیت این ایزوله ها به آنتی بیوتیک سفوکسیتین مورد بررسی قرار گرفت. در پایان ایزوله های کاندید داشتن این آنزیم به روش Multiplex PCR تحت آزمایش قرار گرفتند.   نتایج: پس از انجام آزمایش ها، ایزوله ها از نظر فنوتیپ مقاومت به سفالوسپورین های نسل سوم به سه گروه P + با ۱۵/۵۷ درصد (۸۸= n) ، P+C + با ۹/۵۳ درصد (۸۳= n )، و P+C - با ۲۵/۳ درصد (۵ = n ) تقسیم شدند از ۸۸ ایزوله بالینی ( P+C - و P+C +) که توسط روش Multiplex PCR مورد آزمایش قرار گرفتند، ۷/۵ درصد ایزوله ها (۵= n ) واجد ژن های بتالاکتاماز نوع AmpC بودند.   نتیجه گیری: این اولین گزارش از وجود بتالاکتامازهای نوع AmpC از دسته EBC-M ، DHA-M و CIT-M در ایران بوده و به دلیل اهمیت ارگانیسم های تولیدکننده این آنزیم ها در ایجاد عفونت های بیمارستانی و برای جلوگیری از گسترش آن ها توصیه می شود تحقیقات وسیع تری از نظر بررسی شیوع واقعی این آنزیم در ایران انجام شود.

تعیین الگوی مقاومت ایزوله های بالینی اشریشیاکلی مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف نوع AmpC براساس خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی Keywords:

بتالاکتاماز , وسیع الطیف , AmpC , اشریشیاکلی