ویژگی های دندانی-صورتی پسران مشهدی مبتلا به سندرم داون

مقدمه: این بررسی با هدف تعیین ویژگی های دندانی-صورتی کودکان مشهدی مبتلا به سندرمداون و مقایسه آن ها با همین ویژگی ها در کودکان دارای اکلوژن نرمال و نهایتا استفاده از نتایج آن در تشخیص و درمان ناهنجاری های دندانی-فکی این کودکان صورت گرفت. مواد و روش ها: بررسی حاضر از نوع توصیفی-مقطعی است و بر روی ۲۹ پسر با متوسط سنی ۹/۱۱ سال مبتلا به سندرم داون مشغول به تحصیل و تحت مراقبت در مدارس استثنائی شهرستان مشهد و در قالب یک پروژه تحقیقاتی صورت گرفت . معاینه دقیق نسوج نرم و سخت دهان انجام شد، اندازه های آنتروپومتریک جمجمه و صورت استخراج گردید، فتوگرافی رخ، نیمرخ و داخل دهان، قالب مطالعه، رادیوگرافیOPG  و سفالوگرام جانبی در وضعیت «استقرار سر در حالت طبیعی» تهیه گردید و بررسی های مورد نظر بر روی هر یک صورت گرفت. سپس نتایج حاصل از آن با ویژگی های دندانی-صورتی ۳۰ پسر با میانگین سنی ۴/۱۳ سال دارای اکلوژن نرمال همین شهرستان مقایسه گردید. برای انجام کارهای آماری از نرم افزارSPSS  و آزمون آماری Stuent t-test  کمک گرفته شد. یافته ها: با این بررسی معلوم شد که در بیماران مبتلا به سندرم داون کام عمیق تر،  پوسیدگی ، غیبت دندانی ، فضای بین دندانی ، سفالیک ایندکس و بولتون ایندکس بیشتر و فرنوم بلندتر است ودر همه موارد تفاوت این افراد با افراد نرمال مشهد از نظر آماری معنی دار می باشد . همچنین مشخص شد که در این افراد کراس بایت ، اپن بایت و کلاس III شایع است. نتیجه گیری:  نتایج این تحقیق نشان داد که تفاوت های چشم گیری بین ویژگی های دندانی-صورتی بیماران مبتلا به سندرم داون و افراد عادی وجود دارد. این نتایج می تواند هنگام تشخیص و برنامه ریزی معالجه افراد مبتلا به این سندرم مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

سندرم داون , اکلوژن نرمال , آنتروپولوژی , ویژگی های دندانی-صورتی