کارآزمایی بالینی تاثیر مدروکسی پروژسترون استات بر میزان خون ریزی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به منوراژی

مقدمه و هدف: خون­ریزی زیاد قاعدگی، یکی از علل عمده کاهش کیفیت زندگی و نیز کم­خونی فقر آهن در زنان، طی سنین باروری محسوب می­شود. مطالعه حاضر به­منظور بررسی اثر درمانی داروی مدروکسی پروژسترون استات  (MPA) ۲۱ روزه بر منوراژی صورت­گرفته­است.  مواد و روش­ها: در یک کارآزمایی بالینی پیش و پس، ۴۴ نفر از زنان با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب­شدند و تحت درمان با MPA (mg۵ هر دوازده ساعت از روز پنج تا بیست­و­ششم قاعدگی)، برای سه سیکل متوالی قرار­گرفتند. حجم خون­ریزی قاعدگی (چارت PBAC)، طول مدت پریود، کیفیت زندگی (پرسش­نامه SF-۳۶ و MQ) و مقادیر هموگلوبین و فریتین خون قبل و بعد­از مداخله، جمع آوری و مقایسه شدند.  نتایج:  MPA میانگین امتیازPBAC را از (۹۹/۷۴) ۱۵/۲۲۰در سیکل کنترل به (۹۸/۷۴) ۸۱/۱۰۸در سومین سیکل کاهش­داد (۰۰۰۱/۰P < ). میزان هموگلوبین از (۸۹/۰)۲۴/۱۲ به (۸۸/۰)۲۱/۱۳ و مقادیر فریتین از (۸۱/۶)۳۸/۱۳ به  (۵۱/۸)۸۵/۳۰ افزایش­یافت (۰۰۰۱/۰P < ). طول مدت قاعدگی از(۴۷/۱) ۴/۸ به (۵۳/۱)۰۶/۸ کاهش­یافت (۰۱۷/۰P=)؛ همچنین امتیاز  MQ از(۸۲/۱۳) ۴۶/۶۶ به (۹۸/۷) ۱۳/۱۴ کاهش­یافت و افزایش معنادار در برخی امتیازهای کیفیت زندگی مشاهده­شد (۰۰۰۱/۰P < ).  نتیجه گیری: MPA تجویز­شده در ۲۱ روز از سیکل ماهیانه، بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به منوراژی را سبب­می­شود (۰۵/۰P < ) و علاوه­بر­آن در مقایسه با نتایج تجویز لوتئال فاز MPA، کاهش بیشتری را در میزان خون­ریزی زنان موجب می­شود در­حالی­که میزان بروز عوارض ناشی از مصرف آن تفاوت چندانی ندارد و به­نظر­می­رسد MPA در مدیریت اولیه منوراژی ایدیوپاتیک ، روش دارویی موثر و کارآمدی باشد.

Keywords:

منوراژی , مدروکسی پروژسترون استات , کیفیت زندگی , چارت هیگهام