تاثیر مدیریت خطر بر اضطراب آسیب های ورزشی با نقش میانجی رفتار ایمنی شناگران

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مدیریت خطر بر اضطراب آسیب های ورزشی با نقش میانجی رفتار ایمنی شناگران استان البرز بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه شناگران استان البرز در رده سنی بزرگسالان بود. با توجه به نامشخص بودن تعداد شناگران برای انتخاب نمونه آماری از استان البرز از نظر جغرافیایی به ۵ بخش شمال، جنوب، غرب، شرق و مرکز تقسیم شد. در نهایت تعداد ۲۰۰ شناگر نمونه آماری را به روش سهل الوصول تشکیل دادند. از پرسشنامه مدیریت خطر آرون (۲۰۰۴)، رفتار ایمنی مارتینز- کورکولز و همکاران (۲۰۱۱)، اضطراب آسیب ورزشی اسمیت و همکاران (۲۰۰۶) برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای بررسی شاخص های پایایی ترکیبی، آلفای کرونباخ، روایی واگرا و همگرا و مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس نسخه ۲۳ و پی.ال.اس نسخه ۲ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مدیریت خطر و رفتار ایمنی بر اضطراب آسیب های ورزشی شناگران استان البرز تاثیر منفی دارد.

Keywords:

مدیریت خطر , رفتار ایمنی , اضطراب آسیب های ورزشی , شناگران , استان البرز