نقش واسطه ای رضایت از مدرسه در رابطه بین خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان و اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای رضایت از مدرسه در رابطه بین خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر و پسر کلاس هشتم دوره متوسطه اول شیراز بود. برای این منظور، ۴۹۲ دانش آموز (۲۵۴ پسر و ۲۳۸ دختر) با استفاده از ملاک کلاین (۲۰۱۵) و نیز روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از مدارس متوسطه اول نواحی چهارگانه شهر شیراز انتخاب شدند و به پرسشنامه های خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان سینگ و باسی (۲۰۰۹)، پرسشنامه اضطراب اجتماعی نوجوانان لاگریکا (۱۹۹۸)، و خرده مقیاس رضایت از مدرسه مربوط به مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانش آموزان هیوبنر (۱۹۹۴) پاسخ دادند. نتایج، نشان داد اثر مستقیم خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان بر رضایت از مدرسه مثبت و معنا دار است. همچنین، مشخص شد که اثر غیر مستقیم خودکارآمدی انطباق با پرخاشگری همسالان بر اضطراب اجتماعی از طریق رضایت از مدرسه معنا دار است. بر اساس یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های خودکارآمدی انطباقی می تواند با افزایش رضایت از مدرسه موجب کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان و افزایش سلامت روان آن ها شود.

Keywords:

اضطراب اجتماعی , پرخاشگری همسالان , خودکارآمدی انطباق , رضایت از مدرسه