مختصات هندسه حکمت موهبتی در فلسفه صدرایی
Publish place: Philosophy of Religion، Vol: 9، Issue: 12
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 57
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPHT-9-12_005
تاریخ نمایه سازی: 5 شهریور 1402
Abstract:
منظومه حکمت صدرایی متشکل از تامل ژرف در اسرار هستی و ریاضت فکری و جهاد شرعی است که در آن کوشش حکیم پژوهشگر و پاک نهاد، پیوسته به مقام «ولایت»، از افاضه ها و تاییدهای الهی و کشف و شهود برای تکمیل سلوک فکری بهره مند می شود. صدرالمتالهین به وجود «حکمت موهبتی» قایل است و در بخش هایی از کتاب های حکمی خود بر آن صحه گذاشته است و در دستیابی به رموز حکمی، در مواردی خود را تک و تنها می داند. این «موهبت» در اثر خلوص در بندگی، تهذیب نفس، پاکی درون و عرض حاجت به مقام الوهی برای رمزگشایی از اسرار عالم ممکن است و نیاز به اهلیت و مسانخت دارد. به طور طبیعی گروهی از مدعیان حکمت که از آنان به اغیار فاقد صلاحیت نامبرده می شود، بهره ای از آن نخواهند داشت.
Keywords:
Authors
اسحاق طاهری
دانشیار گروه فلسفه، مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی
علیرضا میرزایی
کارشناس ارشد فلسفه، دانش آموخته حوزه علمیه قم