بررسی عوامل موثر بر قصد بازدید از مقاصد بوم گردشگری (موردمطالعه: شهر مشهد)

بومگردشگری (اکوتوریسم) مسافرتی مسئولانه به مناطق طبیعی است که محیطزیست را حفظ میکند و در ارتقای زندگی مردم محلی تاثیر بسزایی دارد. بومگردشگری دربردارنده انواع گوناگونی از گردشگری است. حتی سفری علمی یا گذراندن تعطیلات آخر هفته در حومه شهر یا روستا نیز نوعی بوم گردشگری به شمار می رود. تمامی انواع گردشگری به نوعی در طبقهبندی بومگردشگری جای می گیرند. در مفهوم عام، بومگردشگری شامل گشتوگذار در محیطهای طبیعی و بکر دارای عناصر طبیعی منحصربهفرد است. برای مثال، گردش در غارها، کوهها، آبشارها، بیابانها، کویرها، جنگل و دیگر پدیدههای طبیعی. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر گروه های مرجع سودمند در مصرف مسئولیت پذیر اجتماعی، جهت گیری کنش گرایی، جمع گرایی و قصد بازدید از اکوتوریسم بوده است. این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از منظر گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی است. ابزار پژوهش پرسش نامه استاندارد سیلوا و همکارانش بوده است. ۲۲۲ نمونه به شیوه در دسترس انتخاب شدند. سنجش روایی صوری با بهره گیری از نظر خبرگان، بررسی روایی سازه با تحلیل عاملی و روایی هم گرا و واگرا، و تعیین پایایی با روش آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب صورت گرفته است. مقدار آلفای کرونباخ کل ۸۷/۰ برآورد شده است که در محدوده پذیرفتنی قرار دارد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از نرمافزار اسمارت پی ال اس استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که گروه مرجع سودمند در مصرف مسئولیتپذیر اجتماعی، جهتگیری کنشگرایی، جمعگرایی و قصد بازدید از مقاصد اکوتوریسم تاثیری مثبت و معنادار می گذارد.

Keywords:

واژگان کلیدی , اکوتوریسم , تاثیر گروه مرجع فایده گرا مصرف مسئولانه اجتماعی , نش گرایی , جمع گرایی