پاسخ های رشدی، فیزیولوژیکی و کارآیی مصرف آب گیاه بادمجان به محلول پاشی ال-سیستئین و لاکتات کلسیم تحت شرایط کم آبیاری

به منظور بررسی اثر تنش کم آبیاری بر رشد و شاخص های فیزیولوژیکی بادمجان (Solanum melongena cv. Greta RZ) آزمایشی به ­صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک ها ی کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه زنجان در طی سال ۱۴۰۰ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری در سه سطح ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و تیمار محلول پاشی در پنج سطح شامل دو سطح لاکتات کلسیم (۱ و ۲ گرم در لیتر)، دو سطح ال-سیستئین (۰/۱۵ و ۰/۵ درصد) و آب مقطر به ­عنوان شاهد بود. نتایج نشان داد که تنش کم آبیاری به ­طور معنی داری رشد، شاخص­های فیزیولوژیکی و کارایی مصرف آب را تحت تاثیر قرار داد. کاربرد لاکتات کلسیم و اسید آمینه سیستئین به­ طور فزاینده­ای رشد بوته، شاخص­های فیزیولوژیکی و کارایی مصرف آب را در شرایط آبیاری بهینه و کم آبیاری بهبود بخشید. بیشترین ارتفاع بوته، سطح برگ، هدایت روزنه­ ای، محتوای نسبی آب برگ و عملکرد میوه در بوته در گیاهان تیمار شده با لاکتات کلسیم ۲ گرم در لیتر تحت آبیاری ۱۰۰ درصد حاصل شد که با تیمارسیستئین ۰/۵ درصد تفاوت معنی­داری نداشت. بیشترین مقدار پرولین و کارایی مصرف آب به­ترتیب در بوته های تیمار شده با لاکتات کلسیم ۲ گرم در لیتر و سیستئین ۰/۵درصد تحت آبیاری ۶۰ درصد حاصل شد. با توجه به نتایج حاضر، کاربرد لاکتات کلسیم ۲ گرم در لیتر و یا سیستئین ۵۰/۰ درصد به­ صورت جداگانه جهت بهبود شاخص ­های رشدی و فیزیولوژیکی و کارایی مصرف آب گیاه بادمجان در شرایط آبیاری بهینه و کم ­آ بیاری پیشنهاد می شود.

Keywords:

پرولین , سطح برگ , نشت یونی , هدایت روزنه ای